Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2015


Αξίωμα!






Ό,τι ακούμε 

πριν το sex και τις εκλογές

το ξεχνάμε!








Χαλεπὸν τὸ μὴ φιλῆσαι,

χαλεπὸν δὲ καὶ φιλῆσαι·

χαλεπώτερον δὲ πάντων

ἀποτυγχάνειν φιλοῦντα.

Textus:

Carmina Anacreontea

ed. M. L. West, Leipzig: Teubner 1984

(Alexandro Smario gratias ago. UH)









Τα μάτια 

είναι πάντα πιο θαρραλέα από

 τα χείλη...


Μαρίνα Παπαναστασίου 












Και μόνον όσοι πέθαναν νωρίς δεν έχασαν τον δρόμο.


 Τάσος Λειβαδίτης 











Βρέθηκε νερό στον Άρη...





Τίποτα δεν είναι δώρο. . .






Τίποτα δεν είναι δώρο,
όλα βασίζονται στο δάνειο.
Πνίγομαι στα χρέη ως τ’ αυτιά μου.
Θα πρέπει να πληρώσω για τον εαυτό μου
με τον εαυτό μου,
να παραιτηθώ απ’ τη ζωή μου
για τη ζωή μου.

Να πώς έχουν κανονίσει τη συμφωνία:
μπορώ να επανακτήσω την καρδιά,
το συκώτι επίσης
και το κάθε μου δάχτυλο στο χέρι και στο πόδι.

Πολύ αργά για ν’ ακυρώσω τους όρους,
τα χρέη μου θα ξεπληρωθούν
και θα με γδύσουν απ’ το δέρμα μου ή,
για την ακρίβεια,
 θα με γδάρουν.

Κυκλοφορώ στον πλανήτη μας
σ’ ένα συνωστισμό από άλλους χρεώστες.
Μερικοί είναι σαμαρωμένοι το φορτίο
της εξόφλησης για φτερούγες τους.

Κάθε ιστός μέσα μας βρίσκεται
 στη στήλη της χρέωσης.
Ούτε ένα πλοκάμι ή ένα βλαστάρι
πρόκειται να διατηρηθεί.
Η απογραφή μ’ άπειρες λεπτομέρειες,
υποδηλώνει ότι θ’ απομείνουμε
όχι μόνο μ’ άδεια χέρια
αλλά ακόμη και χωρίς χέρια.

Δεν μπορώ να θυμηθώ
πού, πότε και γιατί
επέτρεψα σε κάποιον ν’ ανοίξει
αυτόν τον λογαριασμό στ’ όνομά μου.

Αποκαλούμε τη διαμαρτυρία για όλ’ αυτά
ψυχή.
Κι είναι το μόνο κονδύλι
που απουσιάζει απ’ τη λίστα.


Νόμπελ Λογοτεχνίας 1996





Rapgiahobby


Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2015

Randy Monteith

Υποψηφιότητες!






Άλλο 

ο ανοιχτομάτης

άλλος 

ο αυγουλομάτης.










Όταν δεν ξέρεις πού πας, 

όλοι οι δρόμοι σε οδηγούν εκεί.


 Lewis Carroll











Δυο του ψαλιδιού οι λεπίδες, 

ένα το κόψιμο.


Τζελαλεντίν Ρουμί 










Το κομμένο σκοινί μπορείς να το ξαναδέσεις

Θα κρατήσει πάλι, ωστόσο πάντα κομμένο θα ‘ναι.

 Ίσως πάλι ν’ ανταμώσουμε, 

όμως εκεί που μ’ άφησες δεν θα με ξαναβρείς.



Bertolt Brecht











Ξένος δάχτυλος 

δεν μας αφήνει να πάμε μπροστά.












"Δεν υπάρχουν άνεργοι.

Υπάρχουν οικονομικά ανενεργοί."


Γιώργος Βαρεμένος



Περάσαμε στην εποχή της προληπτικής αντεπανάστασης.






Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2015





"Βρέχει και βρέχει σήμερα και σκέφτομαι, 

πως κάποτε προτιμάς να συνεχίσεις να περιμένεις

 εκείνο που περιμένεις πολύ. 

Δεν το αντέχεις να συμβεί."

Μάρω Βαμβουνάκη 







''Αυτό που οι άνθρωποι δείχνουν

τους κάνει να ξεχωρίζουν,

και αυτό που κρύβουν

τους κάνει να μοιάζουν''






Και αιφνιδίως ακούστηκε ο πυροβολισμός.
Και ξαφνιάστηκαν οι υποκριτές.
Και απορήσανε οι Φαρισαίοι για το πρωτόγνωρο έγκλημα.
Ανατριχιάσανε, λέει, βλέποντας το πτώμα.
Το πτώμα τους.
Σκοτωμένον τον άνθρωπο, που είχανε μέσα τους.
Σκοτωμένον από αυτούς τους ίδιους. 
Και..."πού ήσουνα εσύ όταν τον σκοτώνανε".


Άρης Αλεξάνδρου









eρημιά







.


Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2015






...Ό,τι βλέπεις κάνεις 

κι ό,τι βλέπεις από κάπου το 'χουν δει, 

Μιμούμενοι με στόχο, ή και όχι, ο ένας μας τον άλλο,...



Λιναμ Κεροτανυ











"Αριστερά  τα τέλη της ζωής ημών 

ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά 

και καλήν απολογίαν 

την επί του φοβερού Βήματος 

του Marx  

αιτησώμεθα".

Παράσχου Karl 






Ποιητικά!





SMART SHORT


Τεχνολογία!

"Κάνε ένα άλμα πιο γρήγορα από τη φθορά."










Προσπαθούμε να κρύψουμε τα αισθήματά μας,

ξεχνάμε όμως ότι τα μάτια μας μιλούν.


Αραβική Παροιμία










Σεμνή κατά πάντα η μουσική

 θεών εύρημα ούσα.

Πλούταρχος


...μη ζώην μετ᾽ αμουσίας.

 Ευριπίδης




Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2015


Χορευτικό πολιτικό σχόλιο...




Χορός 


τελετή για το σταμάτημα της βροχής.


Από όσους δεν έχουν βραχεί.


Πετυχαίνει!







Χορός

του βρεγμένου

που τη βροχή δεν τη φοβάται.








Εγκλωβισμός.

Μέσα στο

Κυνικό Τείχος











Τραγουδώ τους πεσμένους προπάτορες 

είμαι των άστρων ο σκύλος

 με τα μάτια κοιτάζω ψηλά 

με τα χέρια γιορτάζω τη λάσπη. 


Νίκος Καρούζος












Ο αέρας σηκώνει τα κρίματά μας ψηλά, 

τα στροβιλίζει για λίγο μακριά

 απ' τις κουτές σκευωρίες μας

 και τ' αφήνει να πέσουν πάλι στη γη˙ 

εκεί ν' ανθίσουν.


 Νωπές ακόμη παίρνει τις λεξούλες

 να, εκεί έλα, τις ακουμπάει στις κορφές 

των αισιόδοξων δέντρων

 και τις καθίζει μετά στο χώμα

 σαν αναμνηστικά ξεραμένα τίποτα.


 Ο αέρας σηκώνει τα σχισμένα φύλλα

 της μικρής νουβέλας

 κι όπως ανεβαίνουν, 

γίνεται ευανάγνωστη η σελίδα της ζωής μας, 

 για να διαβαστεί κάποτε στη νηνεμία

 σαν ένα νόημα που μας δόθηκε ακέραιο.


Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ










Οι ωραίες στιγμές είναι πάντα μελαγχολικές.

 Ξέρεις ότι είναι φευγαλέες, 

θέλεις να τις κρατήσεις, 

δεν μπορείς. 


André Maurois











Προς ζωή 


 Μου το ξανάκανες αυτό, 

θυμάσαι;


Κώστας Μόντης






 

Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2015








"Εδώ είναι θαμμένος κάποιος 


που έγραψε το όνομά του στο νερό" 


 Τζων Κητς 



Το ζήτησε ο ίδιος ο σεμνός ποιητής 

να γραφτεί στο μνήμα του έτσι. 

Κι όμως...Το όνομά του δεν χάθηκε. 

Δεν είσαι ο ίδιος που αποφασίζεις τι θα μείνει από σένα. 

Μόνο την ταπεινότητα ή την έπαρσή σου  αποφασίζεις. 

Τη σοβαρότητα ή τη γελοιότητα. 

Τα άλλα θα τα αποφασίσει ο κριτής-καιρός.


Από τον τοίχο της Μάρως Βαμβουνάκη










Δεν εκτιμώ το τυχαίο,

αλλά του οφείλω,

αν έτσι λέγεται η στιγμή που ανταμώνουμε

ποιότητες που προσδοκούμε.


Λουδοβίκος των Ανωγείων