Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2015






Δεν είμαι από κείνους ‘γω, που την πατρίδα Άφησαν, 

να την ξεσκίσουν οι εχθροί. 

 Στην βάρβαρη τους γαλιφιά δεν υποκύπτω, 

 Μήδε και τα τραγούδια μου τους δίνω.


 Τον εξόριστο αιώνια λυπάμαι

 Φυλακισμένος κι άρρωστος θαρρείς πως είναι 

Βαρύ και σκοτεινό το δρόμο διάλεξες διαβάτη, 

Μύρισε η κοιλάδα των ξένων το ψωμί. 


 Κι εδώ, στην μαύρη καταχνιά της πυρκαγιάς 

Σκοτώνοντας απ’ τη νιότη ό,τι έχει μείνει

 Δεν αποφύγαμε ποτέ 

Ούτε ένα χτύπημα της μοίρας. 


 Μα ξέρουμε, στο μέλλον πως 

Δικαιωμένη θα ‘ναι κάθε ώρα...

Στον κόσμο δεν υπάρχουν άλλοι σαν εμάς, 

Αδάκρυτοι, υπερόπτες και απλοϊκοί.


Άννα Αχμάτοβα / Δεν είμαι από κείνους 'γω

Μετάφραση: Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου