Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2015






-Να σου δώσω έρωτα; 

-Δώσε μου! 

-Είναι βρώμικος.

 -Δώσ’ τον μου βρωμισμένο! 

-Να μαντέψω θέλω. 

-Μάντεψε.

 -Θέλω να ρωτήσω ακόμη.

 -Ρώτησε!

 -Ας υποθέσουμε ότι χτυπώ.

 -Θα σου ανοίξω! 

-Ας υποθέσουμε ότι σε καλώ. 

-Θα έρθω! 

-Κι αν σε περιμένει συμφορά; 

-Στη συμφορά! 

-Κι αν σε ξεγελάσω; 

-Θα σε συγχωρήσω!

 -"Τραγούδα!" θα σε προστάξω. 

-Θα τραγουδήσω! 

-Κλείσε την πόρτα σου στον φίλο. 

-Θα την κλείσω! 

-Θα σου πω: σκότωσε! 

-Θα σκοτώσω!

 -Θα σου πω: πέθανε!

 -Θα πεθάνω! 

-Κι αν πνιγώ; 

-Θα σε σώσω! 

-Κι αν πονάς; 

-Θα υπομένω! 

-Κι αν άξαφνα - τοίχος; 

-Θα τον μεταφέρω! 

-Κι αν - κόμπος; 

-Θα τον κόψω! 

-Κι αν εκατό κόμποι;

-Και τους εκατό! 

-Να σου δώσω έρωτα; 

-Έρωτα! 

-Δεν πρόκειται! 

-Γιατί; 

-Γιατί δεν αγαπώ τους σκλάβους. 


Robert Rozhdestvensky / Να Σου Δώσω Έρωτα;





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου