Η στιγμή της έμπνευσης!

"Σονέτο ηρωικό για μια ρυτίδα και ένα καριοφίλι"

Στην αρχή ήρθε μία ρυτίδα

ήταν  σαν μια πιτυρίδα. 

Μα για το γεγονός δε μίλησα

το κατάπια αφού πρώτα το πιπίλισα.

Ύστερα ήρθαν κι' άλλες ήτανε δύο ήτανε τρεις

γίνανε  χίλιες δεκατρείς.

Θα φύγουν, είπα.

μα αυτές δεν είχαν καθόλου τσίπα.

 Ήρθαν και άλλες πολλές 

και ήταν όλες οϊμέ λωλές

έκαναν τις σκέψεις μου θολές.

 Είπα να πηδήξω από το μπαλκόνι

ρυτίδες μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.

Άκουσα όμως τον Μάρδα ότι θα έχουμε με την Τουρκία πόλεμο

ο λόγος του μου έφερε πονόλαιμο.

Είπα μη πηδάς ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι

έχεις χρέος να πιάσεις καριοφίλι. 

Είπα καλύτερα μιας ώρας χωρίς ρυτίδες ζωή

παρά σαράντα χρόνια με πρόσωπο ρυτίδων φυλακή.

Το δίλημμα οϊμέ έρχεται με φούρια

το βλέπω οϊμέ μέσα από τα πατζούρια.


Κ.Ε

Επίτιμος Διδάκτωρ Ποίησης

Δυσφήμηση:

Ο ποιητής πίνει