Η στιγμή της ποιητικής έμπνευσης

"Υποψία Σονέτου για τις ανήδονες ηδονές"

Σαν με είδα λαχτάρησα αναρωτήθηκα 

τι είναι Τούτο

και ο καθρέφτης αποκρίθηκε

 είσαι σαν αποσυρμένο Φίατ Πούντο.

 Στο είπα, με παρηγόρησες, 

 μη κρύβεις μου ΄πες με μάσκαρα τη ζάρα

θυμίζεις αγαπημένο μου φόρεμα  από  κολεξιόν του ΖΑΡΑ,

δεν μου προκαλεί  η ζάρα σου τη λύπη

εμένα μου αρέσει και το δόντι που σου λείπει. 

Το πίστεψα,

τραγούδαγα σαν κασετόφωνο made in Taiwan

αλλά κατάλαβα πως για σένα ήμουν ένα Χαϊβάν.

Μου είπες γνώθι 

σου είπα ποιόν

μου απάντησες 

εαυτόν.

Κρύωσα στο ΚΤΕΛ, είπα θα μου πεις περαστικά σου

οϊμέ μου είπες ΥΠΕΡΑΣΤΙΚΑ σου.

Από τότε την έχω άχτι

είμαι μέσα στη στάχτη.

Σου είπα δώσε μου μια ευκαιρία

είμαι συντρόφισσα έτοιμος για νέα πολυτεχνεία

μου είπες ζήτησε παρηγοριά στα σουφλέ

 καραφλέ φιλελέ,

σε σας τους δεξιούς ο έρωτας περνάει από το στομάχι

άντε πήγαινε και φάε ένα σαλάχι.  

Δεν ξέρω που να κρυφτώ 

αισθάνομαι του έρωτα μας ολετήρας

ακόμη και στο μπάνιο βουτάω το κεφάλι κάτω από νερό 

με σώνει ένας αναπνευστήρας.

Γιατί θεέ μου 

έκανες το κρεμμύδι όταν το καθαρίζω να τη θυμάμαι και 

να κλαίω

και όχι και λαχανικό όταν το  καθαρίζω να τη θυμάμαι

 να γελώ να μην παραπαίω;

Που οϊμέ να χτίσω μια νέα φωλιά

πενθώ ακούγοντας του Corelli το Λα Φωλιά."

Αγνώστου