Πόσοι από εμάς θα το έκαναν αυτό;

"Καθορισμένη ανθρωπιά: δεν γυρεύει να αποδείξει κάτι, ούτε την ηθική υπεροχή του Έλληνα, ούτε την ενοχή των Ευρωπαίων, το δίκαιο των μεν ή το άδικο των άλλων. Είναι χειρονομία, πρακτική, α-προγραμματική διάθεση των ανθρώπων στο συμπάσχειν. Αυτό που ο δέκατος ένατος αιώνας ονόμαζε αλληλοβοήθεια. Αυτή η ανθρωπιά διαφέρει ριζικά από τον διακηρυκτικό ανθρωπισμό κάποιων επιπόλαιων ελίτ ή "πολιτικών πρωτοποριών". Ειδικά οι τελευταίες μετατρέπουν απλώς σε εργαλείο προπαγάνδας όλες τις ζοφερές εικόνες των ειδήσεων. Η συγκεκριμένη ανθρωπιά δεν σημαίνει απουσία προβληματισμού για τα επώδυνα πολιτικά ερωτήματα μιας συγκυρίας. Δεν είναι ναΐφ συναίσθημα. Η διαφορά της όμως από τον ιδεολογικό ανθρωπισμό βρίσκεται στις σιωπές της και στην άρνησή της να κατασκευάσει τον μύθο του εαυτού της. Στο ότι δεν προσεγγίζει τον "ανθρωπισμό" μέσω της εχθρότητας. Στο ότι αδιαφορεί εντέλει και για το φιλανθρωπικό στάτους προβεβλημένων καλλιτεχνών αλλά και για τη διεθνιστική συνείδηση για τα οποία κόπτονται άλλοι. Η ανθρωπιά δεν διατάσσεται. Η ιδεολογική χρήση του φιλομεταναστευτικού ανθρωπισμού γυρεύει απλώς πιστοποίηση. Πιστοποίηση για την ηθική-πολιτική ανωτερότητα κάποιου."

Νικόλας Σεβαστάκης

Στη Ειδομένη

το κράτος δεν θέλει να ασκήσει βία για τη μεταφορά των μεταναστών

σε κέντρα φιλοξενίας.

Βέβαια,

δεν παρέχει καμία απολύτως μέριμνα, 

απουσιάζει.

Απόλυτος σεβασμός στην ελευθερία τους!

Τι θα κάνουν,

θα πεινάσουν, θα ξεπαγιάσουν, θα κοιμούνται με τα μωρά τους

στα νερά και στις λάσπες, θα αρρωστήσουν, θα απελπιστούν,

ελεύθερα και χωρίς βία θα δεχτούν τη μεταφορά.

Ελεύθερα και χωρίς βία.