Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Σάββατο 27 Αυγούστου 2016








Βαδίζω και παραμιλώ

τρία ερωτήματα.

Το πρώτο  είναι:

 "Γιατί η ελληνική δικαιοσύνη 

αμφισβητεί τα ελληνικά στατιστικά στοιχεία

και έχουμε γίνει μαλλιά-κουβάρια,

αφού

 η ίδια έχει δώσει απάντηση:

Σε ότι αφορά τους δικαστικούς,

οι δικαστές έχουν αποφανθεί ότι

το χρέος είναι πλαστό, 

έτσι,

καλώς δεν κόβεται τίποτα από τις απολαβές τους.

Σε ότι αφορά όλους τους άλλους,

το χρέος είναι αληθές, 

και καλώς πετσοκόφτηκαν οι απολαβές τους.

Όλοι είμαστε άνισοι στα πλαίσια του Συντάγματος.

Δηλαδή,

τι θέλει η δικαιοσύνη στα πλαίσια της ανισότητας,

να επιστρέψουν αναδρομικά οι δικαστικοί

 όσα  δεν τους έχουν κοπεί 

για τα πάρουν οι άλλοι

 που τους κόπηκαν;

Έχουμε εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη." 

Το δεύτερο είναι: 

"Πως κατάφερε ο Νώε να φέρει

 Πιγκουίνους από την Ανταρκτική

 και

 Ιγκουάνα από τα νησιά Γκαλαπάγκος 

 στο όρος Αραράτ για να τα φορτώσει στην Κιβωτό;

Γιατί ο Νώε δεν έκανε μεγαλύτερη Κιβωτό

για να βάλει μέσα και δεινόσαυρους

με αποτέλεσμα να εξαφανιστούν.

Πως θα ήταν ο κόσμος με δεινόσαυρους;"

Το τρίτο είναι:

Πως θα ήταν ο κόσμος

αν δεν ανακάλυπτε ο Νεύτωνας την βαρύτητα;

Δεν θα πετούσαμε;


Για τα  δύο τελευταία είμαι κοντά στη λύση,

έχω βρει ο δόλιος τη χαρά μου.

Στο πρώτο

την λύση έδωσε ο Παπαϊωάννου:


"Βαδίζω και παραμιλώ 

γι' αυτή τη συμφορά μου,

χωρίσαμε με τη λογική

και 

έχω βρει ο δόλιος τη χαρά μου..."







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου