Για να χρησιµοποιήσω µιαν απάντηση που έδωσε κάποτε κάποιος, µηνύµατα δίνουν µόνο οι ταχυδρόµοι*. Καµία ταινία** δεν δίνει µηνύµατα. Oι ταινίες που σέβονται το θεατή, είναι γεµάτες ερωτήµατα – τις περισσότερες φορές, αναπάντητα. Η πραγµατική λειτουργία µιας ταινίας είναι η συνάντηση δύο βλεµµάτων: του βλέµµατος του σκηνοθέτη µε το βλέµµα του θεατή. Χωρίς τη συνάντηση αυτή των βλεµµάτων, η ταινία δεν υπάρχει· είναι απλώς σελιλόιντ. ∆εν κάνω ταινίες για κανένα ειδικό κοινό. Oι θεατές που αναζητώ, είναι θεατές συνδηµιουργοί την ώρα της προβολής, συνένοχοι. Θέλω να ελπίζω ότι συνένοχοι υπάρχουν σ' όλο τον κόσµο,{...} ευαίσθητοι, θέλω να πιστεύω, σ’ αυτή τη συνάντηση των δύο βλεµµάτων για την οποία µίλησα παραπάνω. Σε µια ιδανική εκδοχή, κάθε συνάντηση βλεµµάτων είναι µια ερωτική συνάντηση.

 Θόδωρος Αγγελόπουλος

(*μα δεν είμαστε όλοι ταχυδρόμοι;)

(**"ταινία")

*