Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2017



Είπα στην ψυχή μου, γαλήνεψε, και περίμενε δίχως ελπίδα.
Γιατί η ελπίδα θα ήταν ελπίδα για το στραβό πράγμα.
Περίμενε δίχως αγάπη.
Γιατί η αγάπη θα ήταν αγάπη για το στραβό πράγμα.
Απομένει ακόμη η πίστη.
Αλλά η πίστη και η αγάπη και η ελπίδα είναι όλα στην αναμονή.
Περίμενε δίχως σκέψη γιατί δεν είσαι έτοιμη για σκέψη:
Ώστε να γίνει φως το σκοτάδι και χορός η γαλήνη.
Είναι ώρες που μοιάζει να μην υπάρχει παρελθόν ή μέλλον.
Μόνο μια παρούσα στιγμή μυτερού φωτός.
Όπου θέλεις να καείς.
Όπου τεντώνεις τα χέρια σου στις φλόγες.
Tomas Eliot
Μετάφραση: Γ. Σεφέρης


Posted by at

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)