"Είν’ η προσπάθειές μας, των συφοριασμένων

είν’ η προσπάθειές μας σαν των Τρώων.

 Κομμάτι κατορθώνουμε κομμάτι

 παίρνουμ’ επάνω μας κι αρχίζουμε

 νάχουμε θάρρος και καλές ελπίδες. 

 Μα πάντα κάτι βγαίνει και μας σταματά. 

Ο Aχιλλεύς στην τάφρον εμπροστά μας 

βγαίνει και με φωνές μεγάλες μάς τρομάζει. – 

 Είν’ η προσπάθειές μας σαν των Τρώων. 

Θαρρούμε πως με απόφασι και τόλμη 

θ’ αλλάξουμε της τύχης την καταφορά, 

κ’ έξω στεκόμεθα ν’ αγωνισθούμε.

 Aλλ’ όταν η μεγάλη κρίσις έλθει, 

η τόλμη κι η απόφασίς μας χάνονται

ταράττεται η ψυχή μας,  παραλύει

 κι ολόγυρα απ’ τα τείχη τρέχουμε 

ζητώντας να γλυτώσουμε με την φυγή. 

 Όμως η πτώσις μας είναι βεβαία. 

Επάνω, στα τείχη, άρχισεν ήδη ο θρήνος. 

Των ημερών μας αναμνήσεις κλαιν κ’ αισθήματα. 

Πικρά για μας ο Πρίαμος κ’ η Εκάβη κλαίνε."

Κωνσταντίνος Καβάφης*

(*γεννήθηκε - πέθανε σαν σήμερα)

<