Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Παρασκευή 2 Φεβρουαρίου 2018
"Το βλέμμα είναι επιλεκτικό.

 Σαν την μνήμη

 Κι επιλέγει: Τι. Πότε. Πόσο. Και γιατί... 

Τι μπορεί. Να δει. Πότε έχει λόγο. Να το δει. 

Πόσο αντέχει να δει. Και κυρίως γιατί.

 Να το δει. Κι εσύ επέλεξες. Τον καθρέφτη. 

 Για να μη δεις. 

 Οι καθρέφτες δεν είναι για να βλέπουμε. 

 Για να μη βλέπουμε είναι.

 Αλλιώς όλοι θα βλέπαμε αφού με έναν καθρέφτη μεγαλώνουμε. 

Καθρέφτης μας μεγαλώνει.

Αυτός μας φέρνει στον κόσμο. Όχι οι γονείς. 

Αυτοί μας φέρνουν στη ζωή. 

 Είναι εύκολο να φέρεις στη ζωή. Αλλά στον κόσμο...

 Πως να δεις το φανερό; Αφού έχεις μάθει να μην το βλέπεις."

 Τσιμάρας Τζανάτος  /  Εκκρεμότητα



Posted by at

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)