Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Παρασκευή 15 Μαΐου 2020


ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ
Ως γνωστόν, αυτή την επικίνδυνη εποχή το πιο απευκταίο από όσα μπορούν να σου συμβούν είναι να φτερνιστείς. Δεν προλαβαίνεις πάντα να βάλεις τον αγκώνα σου μπροστά στο στόμα σου. Γίνεσαι επικίνδυνος. Είναι όμως επίσης γνωστό ότι φτερνίζεσαι όταν σε μελετά κάποιος, όταν σε σκέφτεται. Ευτυχώς δεν βρέθηκα στην επώδυνη θέση όλη αυτήν την περίοδο να φτερνιστώ. Οφείλω λοιπόν να εκφράσω τις ευχαριστίες μου σε όλους τους φίλους μου που δεν με μελέτησαν, που δεν με σκέφτηκαν και έτσι δεν φτερνίστηκα. Το πλήθος των φίλων μου δεν μου επιτρέπει να ευχαριστήσω τον καθένα χωριστά. Συνεχίστε να μη με μελετάται στις συζητήσεις σας, να μην με σκέφτεστε, στο τέλος της κρίσης θα σας ευχαριστήσω έναν έναν χωριστά. 
Παρακαλώ, μην ανοίξετε μανταρίνι και με θυμηθείτε...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου