"Αὐτοὶ δὲν εἶναι οἱ δρόμοι ποὺ γνωρίσαμε

 Ἀλλότριο πλῆθος ἕρπει τώρα στὶς λεωφόρους

 Ἀλλάξαν καὶ τῶν προαστίων οἱ ὀνομασίες 

Ὑψώνονται ἄσυλα στὰ γήπεδα καὶ στὶς πλατεῖες.

 Ποιὸς περιμένει τὴν ἐπιστροφή σου;  Ἐδῶ οἱ ἐπίγονοι

 Λιθοβολοῦν τοὺς ξένους, θύουν σ᾿ ὁμοιώματα,

 Εἶσαι ἕνας ἄγνωστος μὲς στὸ ἄγνωστο ἐκκλησίασμα

 Κι ἀπὸ τὸν ἄμβωνα ἀφορίζουνε τοὺς ξένους

 Ρίχνουνε στοὺς ἀλλόγλωσσους κατάρες. 

 Ἐσὺ στοὺς σκοτεινοὺς διαδρόμους χώσου 

Στὶς δαιδαλώδεις κρύπτες ποὺ δὲν προσεγγίζει

 Οὔτε φωνὴ ἀγριμιοῦ ἢ ἦχος τυμπάνου· 

Ἐκεῖ δὲ θὰ σὲ βροῦν. Γιατί ἂν σ᾿ ἀφορίσουν

 Κάποιοι –ἀναπόφευκτα– στὰ χείλη τους θὰ σὲ προφέρουν 

Οἱ σκέψεις σου θ᾿ ἀλλοιωθοῦν, θὰ σοῦ ἀποδώσουν

 Ψιθυριστὰ προθέσεις, θὰ σὲ ὑμνήσουν.

 Μὲ τέτοιες προσιτὲς ἐπιτυχίες θὰ ἡττηθεῖς. 

Τεντώσου ἀπορρίπτοντας τῶν λόγων σου τὴν πανοπλία

 Κάθε ἐξωτερικὸ περίβλημά σου περιττὸ

 Καὶ τῆς Σιωπῆς τὸ μέγα διάστημα, ἔτσι, 

Τεντώσου νὰ πληρώσεις συμπαγής."

Mανόλης Αναγνωστάκης