"Πώς δηλαδή με ποιο ασφαλέστερο μέσον

να έφευγες.

 Mέσω μιας χειραψίας; 

Διάβασε το φάκελό της να φρίξεις 

πόσα χέρια χάσανε τη ζωή τους 

στους παγετώνες της θαμμένα πόσα

 στους καύσωνές της αποτεφρώθηκαν

 και πόσα ακόμα τα αγνοούμενα

 – τα 'χουνε πια ξεγράψει οι δικοί τους. 

 Σκέπτομαι 

τόσες φορές φιλήθηκε με το Θεό

 η ελπίδα όταν 

ποιος εγκατέλειπε τον άλλον

δεν έγινε γνωστό

 σε βαρυχειμωνιά δημόσια φιλήθηκε

 ενώπιον ανθρωπότητος

 διάτρητης από πίστη καταρρακτώδη

 αναρωτιέμαι την κακολόγησε κανείς

 την επιλήψιμη ελπίδα;

 Kανείς.

 Eκτός από εκείνη την παλαιών αρχών απελπισία."

Κική Δημουλά / Τα αγνοούμενα