Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2019




 "Όχι μονάχα εκείνο που είμαστε κι ό,τι απόμεινε από μάς

 ή ό,τι αγωνιζόμαστε να φαίνεται

αλλά μαζί μας σέρνουμε και τις μορφές των άλλων

 που με τα χρόνια γίνονται ίσκιος ανάμνησης 


 μαζί μας σέρνουμε σημάδια και κομμάτια τους

το αίμα, την αγάπη τους, την περιφρόνησή τους 

τα πάθη και τα μίση τους και την εκδίκησή τους 

αυτά που χάσαμε σε τρόμους και κινδύνους-


 όσα κερδίσαμε σε μάζες βιαστικές, τυραννικές

 κι όσες μας έδωσαν χαρές περαστικές οι αθάνατοι.

 Έτσι σιγά σιγά χτίζεται σώμα και ψυχή.

 Έτσι σιγά σιγά το πρόσωπό μας."

Μάνος Ελευθερίου / Σώμα και ψυχή



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου