Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2019




 Πώς έγινε ένας κακός άνθρωπος.


 Θα σας πω πώς έγινε 

Έτσι είναι η σειρά


 Ένας μικρός καλός άνθρωπος

 αντάμωσε στο δρόμο του έναν χτυπημένο 

Τόσο δα μακριά από κείνον ήτανε πεσμένος και λυπήθηκε 

Τόσο πολύ λυπήθηκε που ύστερα φοβήθηκε 


 Πριν κοντά του vα πλησιάσει 

 για να σκύψει να τον πιάσει,

 σκέφτηκε καλύτερα 

Τι τα θες τι τα γυρεύεις

 Κάποιος άλλος θα βρεθεί από τόσους εδώ γύρω, 

να ψυχοπονέσει τον καημένο


 Και καλύτερα να πούμε

Ούτε πως τον έχω δει 


 Και επειδή φοβήθηκε 

Έτσι συλλογίστηκε 


 Τάχα δεν θα είναι φταίχτης, 

 ποιον χτυπούν χωρίς να φταίξει; 

Και καλά του κάνουνε

 αφού ήθελε vα παίξει με τους άρχοντες 

Αρχισε λοιπόν και κείνος 

Από πάνω να χτυπά 


 Αρχή του παραμυθιού καλημέρα . 


Ελένη Βακαλό  / Από τη Συλλογη Του κόσμου 



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου