"Ο απέραντος πόθος να ρουφήξεις τον κόσμο -  

και η απέραντη ανία αφότου το έκανες."

Παναγιώτης Κονδύλης

" Όλοι είμαστε άνθρωποι.

 Άνθρωποι που ήρθαμε για να φάμε,

 όχι μόνο το μέλι αλλά και το κεντρί.

 Ε, το λοιπόν, 

ποτές να μην πιστέψεις

 ότι ξέρεις την καρδιά ενός ανθρώπου..." 

 Μενέλαος Λουντέμης

"Ευλογημένα να είστε δάκρυα που ομολογείτε τον πόνο. Ένας πόνος που κρύβεται με θυμώνει. Η έλλειψή του με κάνει να φαντάζομαι ότι όλες οι ευτυχισμένες εκφράσεις κρύβουν απελπισία. Προτιμώ την αλήθεια. Μ' αρέσουν τα θεάματα στα οποία δεν εισέρχεται καμία φαντασία. 

Δε θέλησα να αισθανθώ ότι ζω. Κατέβηκα τα σκαλιά που οδηγούσαν στο υπόγειο και σκοτεινό μπαρ. Χόρεψα, ήπια. Η σάρκα μου έγινε αναίσθητη. Φίλησα όλα τα στόματα για να είμαι σίγουρος ότι δεν αισθανόμουν πια ούτε πόθο ούτε αηδία. Ανάμεσα σε δυο ποτά συνδύασα υποθέσεις από άρθρα για την επόμενη. Σχεδίασα μια περιπέτεια. Και συσσώρευσα σχέδια πάνω στα σχέδια. Καρφίτσωσα το δέρμα μου που είχε γίνει αδιάφορο. Δάγκωσα το χέρι μου και δεν αναγνώρισα γεύση ανθρώπου. Και να που η αυγή με βρίσκει ξένο προς πράγματα και πρόσωπα.

Δεν αναγνωρίζω πια το σώμα της σκιάς του και αναρωτιέμαι: είναι ο άνθρωπος που θέλω, που πιστεύω, που αισθάνομαι ή το αντίγραφο του, κενό από συνείδηση αλλά ικανό να μιμείται όλους τους πόθους, να μεγαλοποιεί τον οδυνηρό πειρασμό τους; Πολύ λίγοι είναι αυτοί που με βοήθησαν να ανακαλύψω τον εαυτό μου."

 René Crevel /  Το σώμα μου κι εγώ