Ίσως η πιο συμβολική Παναγιά.

Καρφωμένη με βέλη μας.

«Κατά τη γνώμη μου, - λέω, - ο Θεός και η φύση είναι ένα και το αυτό, όλα είναι ένα πράγμα. Όλοι αυτοί με μια φωνή μου φωνάζουν: «να τη». Η ηγουμένη γέλασε...Στο μεταξύ ψιθύρισε βγαίνοντας από την εκκλησιά μια γερόντισσα, η οποία ζούσε σε μετάνοια, σ’ εμάς για την προφητεία: «Δηλαδή το λέει η Θεομήτωρ;» «Η μεγάλη μητέρα, - απαντώ, - η παρηγοριά του γένους του ανθρώπινου». «Σωστά, - λέει, η μεγάλη μητέρα του κόσμου είναι η γη, και γι’ αυτό μεγάλη είναι η χαρά για τον άνθρωπο. Και κάθε θλίψη γήινη και κάθε δάκρυ γήινο – είναι χαρά για μας και όσο ποτίζεις με τα δάκρυα σου τη γη σε μισή οργιά βάθος, αμέσως χαρά για όλα θα πάρεις. Και καμιά, καμιά, λέει, θλίψη δεν θα σε βρει πια, αυτή είναι η προφητεία».

 Φ. Μ. Ντοστογιέφσκι / "Δαίμονες"

Στὸν οὐρανὸ οἱ δυνατότητες 

εἶναι μόνο συναρπαστικές. 

Νίκος Καροῦζος