"Και στ’ αλήθεια θα υπάρξει χρόνος

 για τον κίτρινο καπνό κάτω στον δρόμο που γλιστρά 

τρίβοντας τη ράχη του στα τζάμια·

θα υπάρξει χρόνος, θα υπάρξει χρόνος 

προετοιμάζοντας ένα πρόσωπο να συναντήσει τα πρόσωπα

 που συναντάς· 

θα υπάρξει χρόνος να σκοτώσεις και να δημιουργήσεις, 

και χρόνος για όλα τα έργα και τις μέρες των χεριών 

που ανασηκώνονται και σου σερβίρουν ένα ερώτημα στο πιάτο· 

χρόνος για σένα και χρόνος για μένα, 

κι ακόμα χρόνος για εκατοντάδες διλήμματα, 

για εκατοντάδες θεωρήσεις κι αναθεωρήσεις, 

προτού τη φρυγανιά και το τσάι να αγγίξεις

 Μέσα στην κάμαρα γυναίκες έρχονται και πάνε 

για τον Μικελάντζελο μιλάνε. 

 Και στ’ αλήθεια θα υπάρξει χρόνος 

να αναρωτηθείς «τολμάς;» και «τολμώ;» 

Χρόνος πίσω να κοιτάξω και τα σκαλιά να κατεβώ, 

στη φύτρα των μαλλιών μ’ ένα σημείο φαλακρό –

 (Θα πουν: «πώς αδυνατίσανε έτσι τα μαλλιά του!») 

Το επίσημό μου πανωφόρι, το κολάρο μου σφιχτοδεμένο 

στο σαγόνι, 

η γραβάτα μου κονομημένη και σεμνή, στερεωμένη με

 καρφίτσα απλή –

(Θα πουν: «πώς αδυνατίσανε τα χέρια και τα πόδια του!») 

Τολμώ 

το σύμπαν να ταράξω;

Για μια στιγμή υπάρχει χρόνος 

γι’ αποφάσεις κι αναθεωρήσεις που θ’ ανατρέψει μια στιγμή. 

Για όλα όσα έχω γνωρίσει, γνωρίζοντάς τα όλα – 

γνωρίζοντας τα πρωινά, τ’ απόβραδα, τα δειλινά, 

έχω μετρήσει τη ζωή μου με κουταλάκια του καφέ· 

ξέρω πως σβήνουν θανάσιμα πως καταρρέουν οι φωνές 

σ’ ένα δωμάτιο μακρινό πίσω απ’ τις μουσικές."

 (από το Ερωτικό Τραγούδι του Τζ. Άλφρεντ Προύφροκ ) 

 Τ.Σ. Έλιοτ, Η Έρημη Χώρα | Προύφροκ | Οι Κούφιοι Άνθρωποι

 Πρόλογος, Μετάφραση, Επίμετρο: Γιάννης Αντιόχου 

 Εκδόσεις Γαβριηλίδης 2017