Χειμερινή Ισημερία.

Η μεγαλύτερη νύχτα.

"Το ποίημα θέλω να είναι νύχτα, περιπλάνηση

σε ξεμοναχιασμένους δρόμους και σε αρτηρίες

 όπου η ζωή χορεύει. Θέλω να είναι

αγώνας, όχι μουσική που λύνεται

μα πάθος για την μέσα έκφραση μιας ασυναρτησίας

 μιας αταξίας που θα γίνει παρανάλωμα

 αν δεν τα παίξουμε όλα για όλα.

 Όταν οι άλλοι, αδιάφοροι, με σιγουριά

ξοδεύονται άσκοπα ή ετοιμάζονται το βράδυ

να πεθάνουν, όλη τη νύχτα ψάχνω για ψηφίδες

αδιάφθορες μες στον μονόλογο τον καθημερινό

 κι ας είναι οι πιο φθαρμένες. Να φεγγρίζουν

 μες στο πυκνό σκοτάδι τους σαν τ’ αχαμνά ζωύφια

 τυχαίες, σκοτωμένες απ’ το νόημα

με αίσθημα ποτισμένες."

Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου

"Την αφρούρητη νυχτιά πήρανε θύμησες

 Μαβιές

 Κόκκινες

 Κίτρινες

 Τ’ ανοιχτά μπράτσα της γεμίσανε ύπνο

Τα ξεκούραστα μαλλιά της άνεμο

Τα μάτια της σιωπή."

Οδυσσέας Ελύτης : Προσανατολισμοί Επτά νυχτερινά επτάστιχα