19 Νοεμβρίου - Παγκόσμια Ημέρα Άνδρα

Ένα περίεργο επεισόδιο διαβάζαμε τελευταία στις εφημερίδες, ένας άντρας πήγε σ’ ένα απ’ αυτά τα «σπίτια», πήρε μια γυναίκα, μα μόλις μπαίνουν στο δωμάτιο, αντί να γδυθεί και να επαναλάβει την αιώνια κίνηση, γονάτισε μπροστά της, λέει, και της ζητούσε να τον αφήσει να κλάψει στα πόδια της. Εκείνη βάζει τις φωνές, «εδώ έρχονται για άλλα πράγματα», οι άλλοι απ’ έξω δώστου χτυπήματα στην πόρτα. Με τα πολλά άνοιξαν και τον διώξανε με τις κλωτσιές — ακούς εκεί διαστροφή να θέλει, να κλάψει μπρος σε μια γυναίκα.

Εκείνος έστριψε τη γωνία και χάθηκε καταντροπιασμένος. Κανείς δεν τον ξανάδε πια. Και μόνο εκείνη η γυναίκα, θα ‘ρθει η αναπότρεπτη ώρα μια νύχτα, που θα νοιώσει τον τρόμο ξαφνικά, πως στέρησε τον εαυτό της απ’ την πιο βαθιά, την πιο μεγάλη ερωτική πράξη μην αφήνοντας έναν άντρα να κλάψει στα πόδια της...

 Τάσος Λειβαδίτης / Συλλογή: Καντάτα

Λοχαγός: Ναι κλαίω, κι ας είμαι άντρας. Δεν έχει μήπως μάτια ο άντρας; Δεν έχει ο άντρας χέρια άκρα, καρδιά, σκέψεις, πάθη; Δεν ζει με το ίδιο φαγητό, δεν πληγώνεται με τα ίδια όπλα, δεν ζεσταίνεται ή κρυώνει από το ίδιο καλοκαίρι και τον ίδιο χειμώνα όπως η γυναίκα; Όταν μας τρυπάτε δεν ματώνουμε; Όταν μας γαργαλάτε δεν γελούμε; Αν μας φαρμακώσετε δεν πεθαίνουμε; Γιατί απαγορεύεται στον άντρα να παραπονεθεί, ή στο στρατιώτη να κλάψει; Επειδή δεν είναι αντρίκιο; Γιατί δεν είναι αντρίκιο;

 Αύγουστος Στρίντμπεργκ / Ο πατέρας / Δωδώνη