Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Σάββατο 27 Ιανουαρίου 2024


 Εάν μας έλεγαν να μετρήσουμε

 τα μόρια μιας κουταλιάς νερού πόσο χρόνο θα μας έπαιρνε; 

Αν την μέτρηση την έκανε ένας superman, 

που είχε την ικανότητα να μετράει

1.000.000 μόρια το δευτερόλεπτο,

θα χρειαζόταν 

200.000.000 αιώνες!

Πόσο μικρό είναι το άτομο;

Και όμως,

εκεί κρύβεται ο μαέστρος που διευθύνει 

όλη την ορχήστρα του σύμπαντος,

με κανόνες που είναι ακατανόητοι για μας.

Είμαστε άθροισμα ατόμων

 που λειτουργούν ακατανόητα,

προστίθενται τα ομοειδή,

οδηγούν σε ομοειδές αποτέλεσμα.

Γι' αυτό είμαστε ακατανόητοι!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου