Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Παρασκευή 26 Ιανουαρίου 2024


Βλέπουμε κάτι αν το φως που αυτό εκπέμπει ή ανακλά φτάνει στα μάτια μας. Το φως τρέχει με μεγάλη ταχύτητα αλλά όχι άπειρη, θέλει ένα χρόνο για να φτάσει από το παρατηρούμενο στον παρατηρητή. Η ταχύτητά του είναι τέτοια που αν την είχε ένα αεροπλάνο θα έκανε 15 φορές το τα ξόδι Αθήνα - Αμερική - Αθήνα μέσα σε ένα δευτερόλεπτο. Το διάστημα που διανύει το φως με αυτήν την τρομερή ταχύτητα σε 1 χρόνο το λέμε έτος φωτός. 

Αυτό σημαίνει ότι τη στιγμή που βλέπουμε ένα αντικείμενο δεν βλέπουμε το παρόν του αλλά το παρελθόν του, βλέπουμε πως ήταν τη στιγμή που ξεκίνησε από αυτό το φως το ταξίδι του για να φτάσει στα μάτια μας. Όσο πιο πολύ απέχει το  παρατηρούμενο από τον παρατηρητή τόσο  πιο βαθιά στο  παρελθόν του θα το βλέπει ο παρατηρητής.

Όταν βλέπουμε τη σελήνη βλέπουμε πως ήταν ένα δευτερόλεπτο πριν, όταν βλέπουμε τον ήλιο βλέπουμε πως ήταν οκτώ λεπτά πριν. Όταν τώρα βλέπουμε τον γειτονικό μας γαλαξία Ανδρομέδα βλέπουμε πως ήταν 2.500.000 χρόνια πριν! 

Όσο μεγαλώνει η ικανότητά μας να συλλέγουμε φως από όλο και πιο μακρινά  αντικείμενα του σύμπαντος τόσο πιο πολλά θα γνωρίζουμε για το παρελθόν του σύμπαντος, για το  πως εξελίχτηκε. Σήμερα με τα σύγχρονα τηλεσκόπια "βλέπουμε" αστέρια - γαλαξίες που απέχουν 13.000.000.000 έτη φωτός. Βλέπουμε τώρα πως ήταν 13.000.000.000 πριν, πως ήταν το σύμπαν τότε. Δεδομένου ότι η ηλικία του σύμπαντος είναι 13.800.000.000 χρόνια είμαστε κοντά να δούμε πως ήταν το σύμπαν στην βρεφική του ηλικία. 

Ελπίζουμε να κατανοήσουμε τη δημιουργία του σύμπαντος

γιατί το φως δεν διαδίδεται ακαριαία,

γιατί το φως έχει πεπερασμένη ταχύτητα,

αλλά τρομερή για μας ταχύτητα,

γιατί, 

έτσι δεν βλέπουμε ποτέ το παρόν,

 βλέπουμε το παρελθόν!

Αλλά και όταν δύο πρόσωπα κοιτάζονται πίνοντας καφέ, ο ένας βλέπει τον άλλον στο παρελθόν του, ποιος ήταν μερικά νανο- δευτερόλεπτα πριν. Μικρό χρονικό διάστημα για να φορούσαν διαφορετικά ρούχα, για να έχουν όμως αλλάξει τα αισθήματά τους;

Τα πάντα εν σοφία εποίησας:

Αν το φως δεν έτρεχε με τόσο μεγάλη ταχύτητα

 - 300 εκατομμύρια μέτρα το δευτερόλεπτο - 

δεν θα ήταν δυνατή σήμερα η σύλληψή του 

από πηγές που το είχαν εκπέμψει δισεκατομύρια χρόνια πριν,

η προσπάθεια κατανόησης της γένεσης του σύμπαντος 

θα ήταν μάταιη.

Αλλά και οι άνθρωποι θα είχαν πρόβλημα, 

 ό ένας θα έβλεπε βαθιά στο παρελθόν του τον άλλον!

Θα τον γνώριζε! 

Σημαντικό,

βλέπουμε πάντα το παρελθόν του άλλου, 

δεν μπορούμε όμως  να δούμε το δικό μας παρελθόν! 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου