Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2024

Ποιοι, τι πολιτικά είμαστε; 

 
ΕΚΦΩΝΗΤΗΣ:

Πρέπει να δώσουμε καθαρή, σαφή απάντηση στο  αναπάντητο ερώτημα σχετικά με το ποιοι, τι,  πολιτικά είμαστε, σε όποιο υποφάσμα του πολιτικού ορατού και αοράτου πολιτικού φάσματος νομίζουμε ότι ανοίκεια ανήκουμε: στο αριστερό, στο δεξιό, στο κεντρώο, στο υπερ-αριστερό, στο υπερ-κεντρώο;

Η ανάγκη της απάντησης γίνεται ποιο επιτακτική τώρα που ο μονοδιάστατος πολιτικός διαχωρισμός από μονοδιάστατος, αριστερά-δεξιά, είναι πια  διδιάστατος, υπάρχει νοτιο-δυτική αριστερά, βορειο-ανατολική δεξιά. Η πρόβλεψη είναι ο ευκλείδιος χώρος του πολιτικού διαχωρισμού από διδιάστατος θα γίνει τρισδιάστατος με την εμφάνιση πάνω-αριστεράς-κάτω δεξιάς, οπότε η απάντηση του ερωτήματος ποιοι, τι είμαστε θα απαιτεί γνώσεις της γεωμετρίας Riemann!  

Ας προσπαθήσουμε λοιπόν.

Η αναφανδόν πολιτική ετερομοίωση του πραγματικού πολιτικού όντος, εν τω όντι, συμπαντικού πολιτικού κβαντικού κενού, που διαθλά ολικά τις φρακταλικές απολήξεις μιας αντανάκλασης του μη πολιτικού, του πέραν του επέκεινα, δημιουργεί εκείνες τις απολίτικες πολιτικές συνθήκες, στα πλαίσια της αρχής αβεβαιότητας του Heinsberg, τις ικανές αλλά όχι αναγκαίες, ώστε να γίνει εφικτός ο ανέφικτος ετεροπροσδιορισμός της υπάρχουσας πολιτικής διαφυγής του πολιτικού όντος και της βαρυτικής του κατάρρευσης, αφού μπροστά στις θεμελιώδεις διαδικασίες του ενιαυτού και κάποιου άλλου που τώρα δεν έχει νοηματική ύπαρξη, ως περιττού, να αναφέρω προκειμένου να γίνει πολιτικά σαφές το ασαφές, να δώσω απάντηση στο ερώτημα ποιοι,τι πολιτικά είμαστε...Αυτοί είμαστε!

ΑΝΤΙΦΩΝΗΤΗΣ:

Όλα καλά, ναι, ναι αυτοί πολιτικά είμαστε, αλλά ποιο είναι το κάποιο άλλο, ποιο είναι το κάποιο άλλο; Μήπως, όμως, είναι Δούρειο το κάποιο άλλο που δεν λες,  ώστε στο κενό του πολιτικού  μας ιδεολογικού σκόρδου να μπει ύπουλα το πολιτικό εξωγενές ιδεολογικού μανταρίνι και να νοθεύσει τη γεύση της πολιτικής σκορδαλιάς του κόμματός μας;

Παντού χωράμε σε ένα χωρικό  κενό αλλά δεν ταιριάζουμε!

Έχει νοηματική ύπαρξη στα πλαίσια της ανυπαρξίας να αναφέρεις το ακατάληπτο για να γίνει σαφές το ασαφές! Ποιό είναι το κάποιο άλλο που δεν λες; Ποιό είναι το πολιτικό μανταρίνι, ποιο είναι το πολιτικό σκόρδο; Χωρίς αυτό το ερώτημα παραμένει: Ποιοι, τι πολιτικά είμαστε; 

Μήπως για τον προσδιορισμό του υποχώρου που ανήκουμε χρειάζεται να καταφύγουμε στο χωρόχρονο του Minkowsκi για να συμπεριλάβουμε και την παράμετρο του χρόνου; 

ΧΟΡΟΣ: 

Οϊμέ, Οϊμέ!
Ποιό είναι το κάτι άλλο;
Τι είμαστε;
Χρειαζόμαστε τον Riemann ή τον Minkowski;

Ποιο είναι το κάτι άλλο;

Που είναι το κάτι άλλο; 

Στη γεωμετρία Riemann

ή

στο χωρόχρονο Minkowski;

Που να ψάξουμε για το κάτι άλλο; 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου