Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Κυριακή 5 Ιανουαρίου 2025



ΣΗΜΕΡΑ ΤΑ ΦΩΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΦΩΤΙΣΜΟΙ


ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΦΩΤΙΣΗ!

*

ΦΩΣ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΣ

ΦΕΙΔΟΥ ΧΡΟΝΟΥ.

Το ρητό που πάντα ακολουθεί το φως

 στην πορεία του μέσα στο χρόνο.


Όταν το φως καθώς τρέχει στον αέρα συναντήσει μια αδιαφανή κατοπτρική επιφάνεια, ανακλάται, αλλάζει πορεία, γυρίζει πίσω. Αν συναντήσει μια διαφανή γι’ αυτό επιφάνεια, διαθλάται, τη διασχίζει αλλάζοντας ή πορεία, ή ταχύτητα, ή και τα δύο.

Το φως ανακλάται ή διαθλάται ακολουθώντας έναν νόμο, που του επιβάλλει μια σοφή διαχείριση του χρόνου. Για να πάει από ένα σημείο Α σε ένα άλλο Β, είτε μετά από ανάκλαση, είτε μετά από διάθλαση, από τις άπειρες διαδρομές που οδηγούν από το σημείο Α στο σημείο Β, το φως επιλέγει εκείνη που θα τη διανύσει στον ελάχιστο δυνατό χρόνο. Δεν επιλέγει τη συντομότερη χωρικά διαδρομή, επιλέγει τη συντομότερη χρονικά.

Θα ακολουθήσει τη συντομότερη χρονικά διαδρομή από τις άπειρες διαθέσιμες, όσα κι’ αν είναι τα εμπόδια που θα παρεμβληθούν στο δρόμο του, όσες και αν είναι οι επιφάνειες που θα συναντήσει στην πορεία του όπου θα πρέπει να αλλάξει πορεία, ή να ανακλαστεί ή να διαθλαστεί.

Το φως είναι σαν να έχει την ικανότητα να σκεφτεί και να χαράξει, πριν ξεκινήσει για τον προορισμό, λαμβάνοντας υπ’ όψη όλα τα εμπόδια που θα συναντήσει μπροστά του που θα το αναγκάσουν να λοξοδρομήσει, λες και τα ξέρει, τη διαδρομή εκείνη ώστε να εξοικονομήσει χρόνο.

Τι σεβασμός στον χρόνο! Ίσως και αυτοσεβασμός στη μεγαλοσύνη του, που την περιγράφει ο Ηράκλειτος:

«Χρόνος παις εστί παίζων πεττεύων. Παιδός η βασιλεία».

Ο χρόνος είναι ένα παιδί που παίζει πεσσούς.

Το βασίλειο ανήκει σ’ αυτό το παιδί.

Ηράκλειτος.

Το φως γνωρίζει ότι είναι ο ζωοδότης αβίων και έμβιων της φύσης...

Και το ενδιαφέρον είναι από πια θέση το φως ακολουθεί το ΧΡΟΝΟΥ ΦΕΙΔΟΥ!

Από τη θέση της, με ανθρώπινα μέτρα, αθανασίας.

Είναι σαν ο χρόνος να αντάμειψε το φως για τον σεβασμό του προς αυτόν με το προνόμιο να μην έχει εγγενή ηλικία με την έννοια που την αποδίδουμε σε έναν ζωντανό οργανισμό. 

Σαν θνητοί, με τη λογική μας, με τον εγωισμό μας, καμιά φορά αποδίδουμε στο φως «ηλικία», ίση με το χρόνο που πέρασε από τη δημιουργία του μέχρι τη στιγμή που έφτασαν στα μάτια μας. 

Το φως από τον ήλιο κάνει 8 λεπτά και 20 δευτερόλεπτα για να φτάσει στη γη. Αν πέθαινε ο ήλιος, θα το καταλαβαίναμε 8 λεπτά και 20 δευτερόλεπτα αργότερα. Για μας έζησαν τα φωτόνια αυτά 8 λεπτά και 20 δευτερόλεπτα. 

Το φως από μακρινά αστέρια ή γαλαξίες φτάνει στη γη μετά από δισεκατομμύρια χρόνια. Όταν τα παρατηρούμε σήμερα, δεν βλέπουμε πως είναι σήμερα, βλέπουμε πως ήταν  δισεκατομμύρια  χρόνια πριν. Για μας τα φωτόνια αυτά έζησαν δισεκατομμύρια χρόνια. 

Όσο πιο μακριά είμαστε από την πηγή του φωτός τόση μεγαλύτερη ηλικία αποδίδουμε στο φως. Τι εγωισμός! Να αποδίδουμε ηλικία στο φως με αναφορά εμάς, το πόσο μακριά βρισκόμαστε από την πηγή του!

Ποια είναι τα πιο ηλικιωμένα φωτόνια που μπορούμε να παρατηρήσουμε; Ποιο είναι το πιο ηλικιωμένο φως που φτάνει στα μάτια μας;

H «Μεγάλη Έκρηξη», το «Bing-Bang», συνέβη περίπου 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Στα πρώτα 380.000 χρόνια μετά τη μεγάλη έκρηξη το σύμπαν ήταν τόσο «πυκνό» και τέτοιας σύστασης (ένα πλάσμα, μια σούπα, από πρωτόνια, ηλεκτρόνια, φωτόνια)  που κανένα φωτόνιο δεν μπορούσε να δραπετεύσει έξω από αυτό. Δεν εκπέμπει φως. Τα πρώτα 380.000 χρόνια του σύμπαντος είναι αδιαφανή για μας. Η νηπιακή του ηλικία δεν είναι ορατή. Μετά τα 380.000 χρόνια, το σύμπαν επεκτάθηκε, ψύχθηκε, τα πρωτόνια ενώθηκαν με τα ηλεκτρόνια για να σχηματίσουν ουδέτερα άτομα, κυρίως υδρογόνο. Τα φωτόνια πλέον μπορούν να δραπετεύσουν, να διαφύγουν. Εκπέμπεται φως, το πρώτο φως, 380.000 χρόνια μετά το Bing-Bang. Αυτό το παρατηρούμε Cosmic microwave background. Παρατηρούμε το πρώτο φως που έχει εκπεμφθεί, (13.800.000.000 – 380.000) χρόνια πριν! Και θα το παρατηρούμε, θα το παρατηρούμε...

Ας φανταστούμε ότι ένας πλανήτης απέχει από εμάς τόσο ώστε το φως που ανακλάται από τη γη για να φτάσει σε αυτόν χρειάζεται 26 αιώνες. Αν ένας κάτοικος του πλανήτη σήμερα  έφτιαχνε ένα τηλεσκόπιο και παρατηρούσε τη γη, θα έβλεπε πως ήταν η Γη 26 αιώνες πριν. Θα έβλεπε να κτίζεται ο Παρθενώνας, κάτω από την επίβλεψη του Φειδία και των Μνησικλή, Καλλικράτη, και Καλλί- μαχου! Ο εξωγήινος αυτός θα έλεγε ότι τα φωτόνια που έπεσαν στο μάτι του είχαν ηλικία 26 αιώνες. 

Το φως είναι ένας αρχαιολόγος! Μας αποκαλύπτει πως ήταν το σύμπαν στο παρελθόν του, μέχρι μόλις 380.000 χρόνια μετά τη μεγάλη έκρηξη. 

Το φως για να φτάσει σε μας από τον πλησιέστερο προς τον δικό μας  γαλαξία, από τον γαλαξία της Ανδρομέδας, χρειάζεται να περάσει χρόνος περίπου 2,5 εκαττομύρια χρόνια. Αν κοιτάμε σήμερα την Ανδομέδα με τα "τηλεσκόπια" μας βλέπουμε το παρελθόν της, πως ήταν 2,5 εκατομμύρια χρόνια πρίν! 

Φωτόνια του φωτός που δημιουργήθηκαν λίγο μετά γένεση του σύμπαντος, εξακολουθούν και σήμερα διακριτικά να μας περιτριγυρίζουν. Εκατοντάδες από αυτά τα αρχέγονα φωτόνια υπάρχουν  σε κάθε κυβικό εκατοστό του χώρου που μας περιβάλλει, στα δωμάτια μας, στο γραφείο μας.

Τι εμπειρία έχει το φως, πόσα και πόσα  έχει φωτίσει και δει, πόση σοφία κουβαλάει!

Το φως σέβεται το χρόνο αν και είναι άχρονο. Εμείς οι θνητοί;

Σέβεται το χρόνο αν και κινείται με τη μεγαλύτερη δυνατή ταχύτητα που μπορεί να κινηθεί μια φυσική οντότητα. Σε ένα δευτερόλεπτο κάνει 15 ταξίδια με επιστροφή από την Ελλάδα στις Ηνωμένες Πολιτείες!  Αν το φως δεν είχε αυτήν την απίστευτη για τα μέτρα μας ταχύτητα, δεν θα ήταν δυνατή η γνώση του παρελθόντος του σύμπαντος, της έρευνάς  του.  Εμείς οι βαδίζοντες, τι σεβασμό δίχνουμε στο χρόνο;

Εμείς ικετεύουμε:  

«χρόνε, ανέστειλε την πτήση σου...».

 

Για εμάς γράφει ο ποιητής:

"Ο χρόνος είναι κοροϊδευτικός.

Είναι αμέτοχος σαν τα περίπτερα στην κίνηση."

Νίκος Καρούζος

To φως σέβεται τον εαυτό του γιατί γνωρίζει την αξία του, γνωρίζει ότι είναι ζωοδότης.

 Εμείς;

Μένουμε σε λογοτεχνικές επισημάνσεις:

 "Εάν δεν εκτιμήσεις την αξία του εαυτού σου,

δεν θα εκτιμήσεις την αξία του χρόνου σου.

Και αν δεν εκτιμήσεις την αξία του χρόνου σου,

δεν θα κάνεις ποτέ τίποτε μ’ αυτόν."

Scott Peck 

Μένουμε σε λογοτεχνικές φωταψίες, σε  λογοτεχνικά ανέξοδα άλλοθι:

"Τίποτα δεν αξίζει στον κόσμο

που να μας κάνει να λοξοδρομήσουμε

από αυτό που αγαπάμε"

Αλμπέρ Καμύ.

ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΦΩΤΙΣΗ!


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου