Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Παρασκευή 10 Ιανουαρίου 2025



 "Όσο θες πολέμα.

Δεν έχει φτέρνες η τελειότητα." 

Οδυσσέας Ελύτης.

Όταν το η ηλιακή ακτινοβολία πέφτει στη θάλασσα  εν μέρει ανακλάται, γυρίζει πίσω στην ατμόσφαιρα, εν  μέρει διαθλάται, μπαίνει  μέσα στο νερό. Το με τι ποσοστό ανακλάται ή διαθλάται, σύμφωνα με τους νόμους της Φυσικής, εξαρτάται από τη γωνία με την οποία πέφτουν οι ακτίνες της ηλιακής ακτινοβολίας στην επιφάνεια της θάλασσας.


Αν οι ακτίνες πέφτουν κάθετα ή σχεδόν κάθετα, όταν ήλιος είναι ψηλά, το μεσημέρι ή  γύρω από το μεσημέρι, το συντριπτικό ποσοστό της ηλιακής ακτινοβολίας διαθλάται, μπαίνει στη θάλασσα, αν οι ακτίνες πέφτουν πλάγια, όταν ο ήλιος ανατέλλει ή δύει, το συντριπτικό ποσοστό της ηλιακής ακτινοβολίας ανακλάται, γυρίζει στην ατμόσφαιρα.

Η διευθέτηση αυτή πρέπει να συνδυαστεί με αυτήν: η ηλιακή ενέργεια που πέφτει σε κάθε τετραγωνικό μέτρο της θάλασσας κάθε δευτερόλεπτο παίρνει τη μεγαλύτερη τιμή της το μεσημέρι, όταν ο ήλιος μεσουρανεί. Αντίθετα, παίρνει την ελάχιστη τιμή της όταν ο ήλιος ανατέλλει ή δύει.  

Οι νόμοι της Φυσικής λοιπόν είναι τέτοιοι ώστε στα χρονικά διαστήματα που η ηλιακή ακτινοβολία που πέφτει στην θάλασσα είναι έντονη, γύρω από το μεσημέρι, αυτή να μπαίνει  στη θάλασσα. Αυτή η διευθέτηση ενεργοποιεί τις ζωογόνες διαδικασίες στο εσωτερικό της, μεταξύ αυτών και την φωτοσύνθεση. Από τη φωτοσύνθεση παράγεται οξυγόνο στη θάλασσα όσο παράγουν τα δέντρα στην ξηρά. Έτσι εξασφαλίζεται η ζωή του ζωικού και φυτικού βασιλείου της θάλασσας.

Ας φανταστούμε τώρα τι θα συνέβαινε αν ο νόμος της Φυσικής προέβλεπε το αντίθετο από ό,τι προβλέπει. Δηλαδή, το συντριπτικό ποσοστό του ορατού και αοράτου φωτός να ανακλάται και όχι να διαθλάται όταν οι ακτίνες του φωτός πέφτουν κάθετα στη θάλασσα, γύρω στο μεσημέρι, και το συντριπτικό του ποσοστό να διαθλάται όταν οι ακτίνες του έπεφταν πολύ πλάγια στην επιφάνεια της θάλασσας, όταν ό ήλιος ανατέλλει ή δύει. Τότε, το φως που θα έμπαινε στη θάλασσα θα ήταν ελάχιστο, δεν θα υπήρχε ζωή στη θάλασσα. Παράλληλα, με την ανάκλαση, το γύρισμα της ακτινοβολίας στην ατμόσφαιρα, τις μεσηβρινές ώρες, όταν η ηλιακή ακτινοβολία είναι έντονη, θα είχαμε υπερθέρμανσή της ατμόσφαιρας. 

Είμαστε μάρτυρες ενός πειράματος, που γίνεται στη φύση και αποδεικνύει ότι το φως ανακλάται στο συντριπτικό του ποσοστό γύρω από τη δύση του ήλιου, ότι τότε η επιφάνεια της θάλασσας γίνεται καθρέφτης;

Ναι! Να τι αντικρίζουμε  στο ηλιοβασίλεμα:  




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου