Αφού σε βρήκα
να μεταλάβω ποθώ
με της ψυχής σου το δάκρυ
να πετάξω με της καρδιάς σου
το φτεροκόπημα
να ντυθώ με των ματιών σου τη λάμψη…
Αφού σε βρήκα
Πώς μπορώ να μη μεθύσω
από της αγνότητας σου το κρασί
πώς μπορώ να μην απλώσω στα πόδια σου
δάφνες και μυρτιές
τους κρυφούς μου στοχασμούς
και τα ακριβά μου όνειρα
χωρίς να φοβάμαι
πώς να μη χορέψω ανάλαφρα
στο πλατύ σου χαμόγελο..
Αφού σε βρήκα
διάφανο γυαλί θα κάνω το σώμα μου
να δεις την ψυχή μου
κατάλαβα πως μόνο για τα δικά σου μάτια
είναι πλασμένη
αφού εσύ τη διαβάζεις
χωρίς να λαθεύεις
Δε μου είναι μπορετό να θυσιάσω
σπονδή ακριβή στα καθημερινά μάτια
του πόνου μου τη γνώση
των δακρύων μου τη γραφή
είναι αμαρτία…
Μόνο για σένα υπάρχει
το πιο γνήσιο ΕΙΝΑΙ μου
Μα πού είσαι;
Αλλοίμονο!!
Μόνο μια οπτασία ήσουν;
Γέννημα των πόθων
΄Οχι! Υπάρχεις
Το νιώθω, κάπου χτυπά αυτή η φλέβα
θα ψάχνω
Σαν σε δω θα σε αναγνωρίσω
με την πρώτη ματιά
η εικόνα σου είναι μέσα μου…
Το ποίημα έγραψε η ΧΡΥΣΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου