ΕΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΙ ΕΓΙΝΕ ΕΠΩΝΥΜΟ!

Το δεύτερο ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΙ έγινε επώνυμο:

Το όνομά του

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

Δόξες να σμίξουνε σε σένα.

Με αυτές, η Τύχη δούλα σου

για πάντα να’ ναι:

Ευγένεια και Αρχοντιά

Χάρη και Μεγαλοφροσύνη

Λόγια Ξάστερα

Μέτωπο λευκό σαν τη μέρα

Καθαρό γαλάζιο βλέμμα

Χείλη πλημμυρισμένα από χαμόγελα,

Στόχαση Βαθιά,

Τιμή και Νίκη!

Να είσαι

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

σ΄αυτές τις δόξες ,

δηλαδή

ΣΤΑΘΕΡΟΣ!

Τ’ άστρα να είναι το πρώτο σου αναγνωστικό.

Κοιτώντας το δειλινό να αποθηκεύεις αγάπη για το μέλλον...

Μεγάλα ηλιοβασιλέματα να σου αφήνουν

τόση λάμψη στα μάτια

που η γλώσσα να  είναι άχρηστη...

Να κεντούν, πάνω στου αλόγου σου τη σέλλα

με διαμαντόπετρες σωρό

του φεγγαριού το πήγαιν' έλα

στο πελαγίσιο το νερό...

 

Να ζήσεις ακριβές  στιγμές κορύφωσης.

Στιγμές που η επιτυχία εξαϋλώνει...

Στιγμές όπου «Σώμα» και «Ψυχή» συνυπάρχουν...

Που διαρκούν λίγο. Που αξίζει, όμως,  να τη ζήσεις...

Για να αξίζει να ζεις...

Να θυμάσαι τον στίχο:

‘’Ζυγιστείτε. Ακίνητοι παρακαλώ

στο σώμα σας υπάρχει ένθετη ζυγαριά.’’

Να ζυγίζεσαι!

Να αγαπήσεις και να αγαπηθείς.

Να ψιθυρίζεις  και να σου ψιθυρίζουν:

‘’Πόσο σε αγαπώ

πουλάκι του δρόμου...’’

Να αγωνίζεσαι!

Μακριά

από  την άνωση της αδιαφορίας,

που σε βουλιάζει στην ακινησία του βυθού...

Οι πράξεις σου να φοβίζουν λέξεις σαν τις παρακάτω

να ανέβουν σε χείλη  με αποδέκτη εσένα:

‘’Δεν φορά μάσκα

Για ν’ αντέξει τον κόσμο.

Έγινε μάσκα.’’

Να θυμάσαι:

‘’Ή ζεις γι΄αυτό που είσαι

ή για κάτι που δεν θα γίνεις ποτέ!’’

Δύσκολη η ισορροπία στη ζωή...

Υπάρχει όμως το ‘’ραβδί’’  που βοηθά να κρατηθείς...

Τα όνειρά σου...

Να εφημερεύουν!

Τα όνειρα που τα σχεδιάζει ο αρχιτέκτονας

που κρύβεται μέσα σου.

Να ξυπνάς τον εσωτερικό σου χτίστη...

Οι πράξεις σου να μας ντύνουν με στολές

Ρηγάδων και Βασιλιάδων

Να μη τελειώνουν οι προσδοκίες σου...

 ‘’Η πιο όμορφη θάλασσα

είναι αυτή που δεν έχω ακόμα ταξιδέψει.’’

Να ελπίζεις...

 

’Τις πιο όμορφες μέρες μου

δεν τις έχω ζήσει ακόμα.’’
 

Να ψιθυρίζεις...

’Κι αυτό που θέλω να σας πω,

το πιο όμορφο απ' όλα,

δε σας το 'χω πει ακόμα…’’

Τα τρία διαμαντάκια

να φωτίζονται με τέτοιες λάμψεις

και τέτοιες να εκπέμπουν.

Λάμψεις, διαδήματα φεγγαριού

στο μέτωπο της νύχτας!

Να μείνουν πάντα ενωμένα με την αρμονία του κύκλου,

που αν και πεπερασμένος, έχει χαρακτηριστικά του απείρου,

δεν έχει αρχή και τέλος.

Τέτοια να είναι η μεταξύ τους αγάπη!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΕ,

να είσαι ευλογημένος

και

ευλογημένοι είναι αυτοί που τα δίνουν όλα

κι ύστερα κοιτάζουν εν’ άστρο

σαν τη μόνη ανταπόδοση.

 

ΣΑΛΠΑΡΟΝΤΑΣ

ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΣ

ΝΑ  ΤΑΞΙΔΕΥΕΙΣ

ΚΑΛΟΦΩΤΙΣΤΟΣ

ΜΕ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΩΝ ΜΑΤΙΩΝ ΣΟΥ

ΝΑ ΣΟΥ ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΑ ΑΚΟΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ,

ΕΤΣΙ ΠΟΥ Ν’ ΑΚΟΥΣ ΤΟ ΜΗΚΟΣ ΚΥΜΑΤΟΣ

ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΒΟΕΡΟΥ ΠΕΛΑΓΙΣΙΟΥ ΚΟΧΥΛΑ!

Κ