Φίλοι μου!
Είστε κομμάτια μου
που στηρίζουν το νόημά μου.
ΤΖΑΜΑΛ ΤΖΟΥΜΑ / ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ
Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011
Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011
ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΣ
Κι αν ακόμη ο χρόνος και η λήθη
έσβησαν τη μορφή μου
από τον καμβά των αισθήσεων σου
ΜΗ ΛΥΠΑΣΑΙ. . .
Η αλήθεια μου, έχει κεντήσει
τα χρώματα της ύπαρξής μου
μέσα στα βάθη της ψυχής σου. . .
Τα έχει απλώσει ουράνιο τόξο
στις παρυφές του ορίζοντα σου. . .
Να στολίζουν τον δικό σου ουρανό,
μέσα στα πεπερασμένα όρια της ζωής
μα και τα άπειρα της αιωνιότητας.
ΧΡΥΣΑ Σ.
Προπονητική για το πολίτευμα της υπεραναρχίας
 Η συνομιλία ΖΟΥΡΑΡΗ - ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑ στη διεύθυνση που ακολουθεί |
| http://lomak.blogspot.com/2010/11/22-10.html πολλούς θα τους ξαφνιάσει. |
Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011
Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΚΠΛΗΞΗ
ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΑΣ!
Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΚΠΛΗΞΗ
ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΚΠΛΗΚΤΟΙ
ΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ.
ΟΙ ΚΡΙΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ
ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ!
ΑΝΤΩΝΥΜΑ
ΑΠΟΨΕΙΣ: Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΑΡΙΣΤΕΡΑ. . .
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ
Μπρος γκρεμός
-Παντού γκρεμός-
και πίσω τα φτερά σου.
Μιχάλης Κούτρας
Ήταν ένας νέος ωχρός, καθόταν στο πεζοδρόμιο, χειμώνας, κρύωνε.
“Tι περιμένεις;” του λέω.”
Tον άλλο αιώνα” μου λέει.
Και χιόνιζε ήσυχα, ήσυχα, όπως πάνω από έναν τάφο
Και χιόνιζε ήσυχα, ήσυχα, όπως πάνω από έναν τάφο
Τάσος Λειβαδίτης
Η δική μου αριστερά
Η δική μου αριστερά, είναι η στρατιά των διπλά ηττημένων ευγενών ηρώων που για ένα πουκάμισο αδειανό, για ένα διαψευσμένο όνειρο, για μια ματαιωμένη ελπίδα έδωσαν τη ζωή τους.
Η δική μου αριστερά διακρινόταν πάντα για την ευγένεια της.
Η δική μου αριστερά ξεχώριζε πάντα για την επιμονή της στις ιδέες της.
Η δική μου αριστερά οριοθετήθηκε για την ανιδιοτελή της προσφορά.
Η δική μου αριστερά φημιζόταν για την ανεκτικότητα της στο διαφορετικό, δίχως αποκλεισμούς, δίχως χαρακτηρισμούς, δίχως «επαγρυπνητές» της ιδεολογικής καθαρότητας, δίχως «στρατόπεδα συγκέντρωσης» για τους «αντιφρονούντες».
Η δική μου αριστερά σταυρώθηκε στα Μακρονήσια της πατρίδας μου και τα μακρινά γκουλάγκ της Σιβηρίας. Βασανίστηκε στο Μπούλγκες, στην Μπουμπουλίνας και σε όλα τα κολαστήρια όπου γης.
Η δική μου αριστερά υμνήθηκε για την ουτοπική της προσμονή στα όρια της μεταφυσικής εσχατολογίας.
Η δική μου αριστερά τραγουδήθηκε για την ομορφιά των στίχων της.
Η δική μου αριστερά απεικόνισε το κάλλος του ήθους των απλών ανθρώπων που πίστεψαν σ’ αυτήν και θυσιάστηκαν για τα ευγενικά ιδανικά της.
Η δική μου αριστερά αγαπούσε τον τόπο μου και μοχθούσε γι’ αυτόν. Για ένα καλύτερο μέλλον.
Η δική μου αριστερά ήταν ρηξικέλευθη, ανατρεπτική, αιρετική, μα πάνω απ’ όλα δημιουργική, ακόμη κι όταν αστοχούσε.
Η δική μου αριστερά διαιωνίστηκε στην ιστορία για την ομορφιά των ίδιων των ανθρώπων της.
Η δική μου αριστερά ποτέ δεν πίστεψε σε δόγματα, ποτέ δεν αναγνώρισε ιερατεία, ποτέ δεν ενθάρρυνε την Ιερά Εξέταση της ιδεολογικής καθαρότητας.
Η δική μου αριστερά δεν είχε ποτέ σωτηριολογικό, εσχατολογικό, τελεολογικό χαρακτήρα.
Η δική μου αριστερά δεν δίστασε ποτέ να αυτό- αναιρεθεί. Να συγκρουστεί μετωπικά με τον εαυτό της, να υπονομεύσει την αλήθεια της και να αναζητήσει την αλήθεια του Άλλου, σε μια προσπάθεια υπονόμευσης και ανατροπής της αδικίας.
Η δική μου αριστερά δεν φορούσε ποτέ κουκούλες, δεν ήταν τρακαδόρικη, δεν ήταν λαϊκίστικη, δεν ήταν ολοκληρωτική, δηλαδή αντι-αισθητική, δεν ήταν τραμπούκικη.
Η δική μου αριστερά δεν ήταν προβοκατόρικη, δεν ήταν αρνητική, δεν ήταν εξ επαγγέλματος καταγγελτική.
Η δική μου αριστερά ποτέ δεν ήταν «μεταπράτης» του ανθρώπινου πόνου, «μεσάζοντας» των συνθημάτων και των στερεοτύπων, «αλληλέγγυα» της συντήρησης και της οπισθοδρόμησης.
Η δική μου αριστερά δεν πέταξε ποτέ γιαούρτια, απεναντίας, έφαγε σφαίρες.
Η δική μου αριστερά δεν «χάιδεψε» ποτέ αυτιά τεμπέληδων, λουφαδόρων και βολεμένων.
Η δική μου αριστερά δεν θέλησε τις θέσεις και τα αξιώματα. Προτίμησε το είναι από το έχειν. Γι’ αυτό και είναι ταπεινά υπερήφανη για την ανιδιοτελή προσφορά της.
Η δική μου αριστερά διώχτηκε και από τους πολιτικούς της αντιπάλους και από τους «συντρόφους» της. Γι’ αυτό και είναι μια διπλά ηττημένη μα και διπλά δοξασμένη αριστερά.
Η δική μου αριστερά είναι αειφόρως αναστάσιμη γιατί γι’ αυτή το πρόσωπο είναι υπεράνω του όχλου. Η μοναδική, ανεπανάληπτη, αναντικατάστατη αυταξία του προσώπου είναι το καθοδηγητικό νήμα της πορείας της. Μιας πορείας που ξεκινάει από το ταπεινό σπήλαιο της γέννησης του ανθρώπου, συνεχίζει στον Κήπο της Γεσθημανής, αποκορυφώνεται στο Γολγοθά και ολοκληρώνεται στην Ανάσταση του κάθε ταπεινού και καταφρονημένου τούτης της Γης.
Η δική μου αριστερά, ίσως, να είναι ουτοπική. Μ’ αρέσει όμως η ουτοπία. Είναι σαν τον ορίζοντα, όσο τον πλησιάζεις τόσο απομακρύνεται. Σε κάνει, παρόλα αυτά, να προχωράς πάντα μπροστά.
Εν τέλει, η δική μου αριστερά είναι μια πολύ μοναχική υπόθεση.
του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΧΤΕΣ.
Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ
ΠΟΥ ΘΑ ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΕΙ ΤΟ ΧΤΕΣ ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΑΡΑΧΤΕΙ ΜΕ
ΑΙΜΑ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011
ΤΑ ΟΧΙ
 |
| Αλεξ. Αλεξανδράκης |
28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΟΧΙ
Που ήταν μεγάλο
γιατί το ακολουθήσαμε με τη συνείδηση
ότι η επιλογή του,
όπως κάθε αξιοπρεπής επιλογή,
θα ήταν οδυνηρή.
ΟΧΙ
χωρίς οδύνη δεν υπάρχει!
Κυρίως ΣΗΜΕΡΑ!
CHE FECE… IL GRAN RIFIUTO
Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα
πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο τ’ όχι –το σωστό– εις όλην την ζωή του.
 |
| Αλεξ. Αλεξανδράκης |
Τείχη
Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·
διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
Α όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·
διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
Α όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.
 |
| Αλεξ. Αλεξανδράκης |
Ο Αλεξ. Αλεξανδράκης
είναι ο πρώτος Έλληνας ζωγράφος,
που έδωσε με την έμπνευσή του
και την εξαιρετική τέχνη του
την Αλβανικήν εποποιϊαν
και ορισμένες δραματικές ημέρας της κατοχής"
Παραλήψεις
Για το κατά
κεφαλήν εισόδημά
μας πες πες . . .
μας πες πες . . .
Για την κατά
κεφαλήν καλλιέργειά
κεφαλήν καλλιέργειά
μας θα μιλήσουμε ποτέ;
ΑΕΡΑ
Φωνάζαμε
ΑΕΡΑ!
και οι εχθροί το βάζανε στα πόδια. . .
Τώρα το βάζουνε στα πόδια φωνάζοντας:
ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΟΜΟΛΟΓΑ!
O αρχηγός της
τι έχουν Να Δουν τα μάτια μας
δεν μπορεί να αποφασίσει αν θα ψηφίσει τη νέα συμφωνία
πριν μελετήσει τις λεπτομέρειες.
πριν μελετήσει τις λεπτομέρειες.
ΣΤΙΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΚΡΥΒΕΤΑΙ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ
δήλωσε.
Αυτό είναι το κακό.
Ασχολείται μόνο με τις λεπτομέρειες και του ξεφεύγουν τα κύρια.
Τα κύρια, έτσι, μένουν ΑΜΕΛΕΤΗΤΑ!
Τα κύρια, έτσι, μένουν ΑΜΕΛΕΤΗΤΑ!
Όπως όταν ήταν στη κυβέρνηση και του ξέφυγε το κύριο,
ότι είχαν φτάσει το ΠΡΩΤΟΓΕΝΕΣ ΕΛΛΕΙΜΑ της χώρας στα
24.000.000.000 Ευρώ!
Ότι έκανα για σένα όλα τα ξεχνάς...
Δεν ξεχνάμε(;) τίποτα:
Έχετε τις λύσεις μόνο όταν είστε στη αντιπολίτευση!
Θέλετε όλοι να τα ξεχάσουμε!
ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑΤΑ
''ΜΑΘΕΤΕ ΝΑ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΑΤΕ ΤΑ ΠΑΘΗΜΑΤΑ ΣΑΣ
ΚΑΙ ΤΟ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΛΕΙΨΕΙ ΠΟΤΕ!''
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Β
ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΑ ΣΧΕΔΙΑ
Έτοιμο το σχέδιο ανάπτυξης της τι έχουν
Να Δουν
τα μάτια μας.
Σύγχρονες βιομηχανικές μονάδες θα γεμίσουν τη χώρα.
Σύγχρονα προϊόντα θα κατακλύσουν την Κίνα.
Ήδη οι εξαγωγές πολιτιστικών επιτευγμάτων
με προσωπική παρέμβαση του Αρχηγού έχουν αρχίσει!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)