Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011

TA AITIA: Ερμηνείες







« Εκείνος που εργάζεται σκληρά,

ανάμεσα σε μιαν άχαρη γη και ένα σκοτεινό ουρανό,

μπορεί να ονειρεύεται μιαν άλλη γη

όπου ο ουρανός και το ψωμί θα ήταν ανάλαφρα.

Εκείνοι όμως που το φως και οι λόφοι τούς

γεμίζουν κάθε ώρα της ημέρας,

δεν ελπίζουν πια.

Δεν μπορούν πια παρά να ονειρευτούν

μιαν άλλη φανταστική γη.


Έτσι, οι άνθρωποι του Βορρά

δραπετεύουν στις ακτές της Μεσογείου

ή της ερήμους του φωτός.

Οι άνθρωποι όμως του φωτός,

που αλλού θα μπορούσαν να δραπετεύσουν

αν όχι στο αόρατο;»


«Η κοινωνία που βασίζεται στην παραγωγή


 είναι μόνο παραγωγική, δεν είναι δημιουργική»





Albert Camus




«Νιώθω κάθε μέρα
την πνευματική μας υπόσταση να αλλοιώνεται,
καθώς διοχετεύεται μέσα στο μεγάλο,
αδηφάγο χωνευτήρι του Βορρά»

Οδυσσέας Ελύτης






ΟΙ ΟΡΘΑΝΟΙΚΤΕΣ ΠΟΡΤΕΣ
ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΗ ΦΑΚΑ.

ΚΑΙ ΜΠΗΚΑΜΕ!



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου