Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Τρίτη 21 Ιουλίου 2015

Η ακτινογραφία μας

 390.000 συνταξιούχοι 

 μεταξύ  51 και 55 ετών. 

 Κόστος 7,2 δις τον χρόνο.
Όλοι με το σύνθημα 

 των δύο λέξεων και του ενός δακτύλου.
1.300 Δάνεια από την ΑΤΕ,

 δανεικά και αγύριστα.

 Κόστος 5 δις.

 Copy paste 

 της υπόθεσης του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου.
Όλοι με το σύνθημα 

 των δύο λέξεων και του ενός δακτύλου.
Μόνο από αυτή τη σταγόνα του ωκεανού

 καλύπτεται το κόστος του τωρινού μνημονίου.
Κανείς δεν ήξερε,

 κανείς δεν είχε ακούσει τίποτα.


 
μάτια μοναχικά

σαν ορφανά στο δρόμο πιασμένα χέρι χέρι

σκυθρωπά σαν καθρέφτης

μιας κάμαρας δοσμένης με την ώρα

που έχει υπομείνει την απέχθεια

αμέτρητων προσώπων

 
Μάτια καινούργια / Camillo Sbarbaro






Posted by at

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)