Με γιασεμιά να χτίσεις το κελί σου

να είναι εύκολο να δραπετεύει ο νους, 

να μπλέκει ανέμελα με τις επιθυμίες

αναρριχώμενες οι ευχές σου ως τον ουρανό

για μένα αστέρια από παντού να τα κοιτάζω

Με γιασεμιά να χτίσεις το κελί σου

αέρας σύντροφος μονάχα να περνά

γεμάτος ευωδιές του έξω κόσμου

Στα πόδια σου θα αφήνει καλοσύνη και τρυφερότητα, 

στον κόρφο σου να κρύψεις, φυλαχτό

Με γιασεμιά να χτίσεις το κελί σου

να αφήνεσαι στην αθωότητα

που οι πολλοί δεν την καταλαβαίνουν

Τα φύλλα της ψυχής σου πρόσεχε μην πέσουν,
 μην χαθούν απ΄τα χαιρέκακα χαμόγελα που συναντούσες

Με γιασεμιά να χτίσεις το κελί σου

μιας και κελί καρτέραγες, αυτό ίσως σε λυτρώσει

Μα αυτό το απέραντο λευκό που σε φαντάστηκες

μανδύα θα κάνω ότι σε πλήγωσε να το σκεπάσω

Ραίνοντας τα δειλά σου βήματα με ανθούς

για την απόδραση που λες ότι φοβόσουν…

Μιχάλης Βάκρινος / Κελί
Απροσδιόριστα Ψυχής Κομμάτια / Διάνυσμα, 2014
ΠΟΙΕΙΝ