Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2016









- Τι θα γίνει υπουργέ μου,

με αυτούς που ασχολούνται με τη Γεωργία;

- Δεν ήταν ποτέ στο πρόγραμμά μας

ότι θα σώσουμε όσους είναι

 καψούρηδες με μια Γεωργία

και τους βγάζει τα άντερα!







Ελληνική επιτυχία!





ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:

Ένα ερωτικό τραγούδι

δεν είναι τίποτα άλλο 

από ένα πολεμικό εμβατήριο!

Έρωτας ίσον πόλεμος!







Αν δεν πάρουμε το Nobel

μη στεναχωριέστε.

Θα μας γράψει το βιβλίο 

Γκρίνιες!







Εξομολογήσεις...



"Φλερτάραμε με πολλές αυταπάτες,

ήρθε και ο ίλιγγος από την εκλογική νίκη..."

Νίκος Βούτσης

Καθημερινή 31-1-2016




Και τι να πούμε και μεις πρόεδρε

που φλερτάραμε με αυταπάτες

χωρίς μας δοθεί η ευκαιρία

να πάθουμε ίλιγγο;

Εσείς παρεξηγήσατε τον Marx 

 και εμείς τον 62 Ψαλμό του Δαυίδ:

 "ἐδίψησέ σε ἡ ψυχή μου ποσαπλῶς σοι ἡ σάρξ μου

 ἐν γῇ ἐρήμῳ καὶ ἀβάτῳ καὶ ἀνύδρῳ."

Μάθαμε Πρόεδρε μου.

Από τις αβάσιμες αυταπάτες

περάσαμε 

στις βάσιμες αυταπάτες.











Ακριβαίνει ο καφές.


"...Ας αυτοσχεδιάζουμε 

ας πίνουμε καφέδες κάνοντας: Α!" 

Φωνασκία του αίματος / Νίκος Καρούζος









Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2016










Στο καφενείο των κυνηγών

δεν δίνουν ραντεβού οι πέρδικες.

Ντίνος Χριστιανόπουλος











Το καλύτερο πράγμα που θα μπορούσε να μας συμβεί

είναι αυτό που συμβαίνει κάθε στιγμή,

γιατί οτιδήποτε άλλο δεν υπάρχει καν.


Χρήστος Βακαλόπουλος

Από τον τοίχο: Βιβλιοπωλείο Μικρό Καράβι



Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2016








«Από δω που είμαστε 

πρέπει να πάμε εκεί όπου είναι η Απόφαση»

Ludwig Wittgenstein















Μελαγχολία 

είναι η αξόδευτη αγάπη... 

 Μάρω Βαμβουνάκη / Το φάντασμα της αξόδευτης αγάπης















Δεν ξέρω την ερώτηση, 

αλλά το σεξ είναι σίγουρα η απάντηση.


Woody Allen













"Είπα στην ψυχή μου, 

στάσου ακίνητη και περίμενε χωρίς

ελπίδα

Γιατί η 

ελπίδα 

μπορεί να είναι 

ελπίδα 

για κάτι που είναι λάθος."


 Τ.Σ. Έλιοτ






Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2016










«H εξουσία είναι σαν το βιολί: 

το πιάνεις με το αριστερό και το παίζεις με το δεξί».


 Eντουάρντο Γκαλεάνο
















Αυτή η ανεργία!


 Κύριοι συνάδελφοι, 

η ανεργία πρόβλημα είναι ακανθώδες. 

Εφ’ ω και είναι ευκαιρία το Συμβούλιόν μας το εργώδες

 να της αφιερώση μίαν … συζήτησιν 

εφ’ όσον η εργασία δεν έχει ζήτησιν.

 Διότι είναι καθαρά θεομηνία δια το έθνος η ανεργία.

 Αίνιγμα αποτελεί δια πάντα τίμιον πολίτην και υγιώς σκεπτόμενον

 της ανεργίας το φαινόμενον. 

Και επιπλέον, εξόχως επιζήμιον.


 Κύριοι, οι καιροί ου μενετοί! 

Θα απετέλει δε αδυναμίαν μας θανάσιμον,

 εάν ημείς, του έθνους οι εκλεκτοί, 

δεν εύρωμεν μίαν δικαιολογίαν βάσιμον,

 και την εμπιστοσύνην ούτω χάσωμεν του λαού,

 ήτις μας είναι λίαν χρήσιμος. 

Πρέπει, λοιπόν, δεόντως ν’ αντιδράσωμεν. 

Διότι θα είναι συμφορά μοιραία και κρίσιμος 

εάν κρούσματα κοινωνικής έχωμεν αναταραχής,

ενώ ευρισκόμεθα επί ξηρού ακμής! 

Θα ήτο δια το έθνος απειλή ολεθρία, 

που το μαστίζει τόση ανεργία! 


Δεν συμφωνείτε, κύριοί μου; 

Το συμφερότερον, κατά την άποψίν μου, 

είναι ν’ αποφασίσωμεν ότι το πρόβλημα ελύθη,

 και να το παραδώσωμεν στη λήθη. 

Την άποψή σας να τη βράσουμε! 

Η ανεργία, πληγή και παιδεμός του τόπου, 

θα λείψει μοναχά τη μέρα όπου θα μπείτε ε σ ε ί ς στην ανεργία!


 Bertolt Βrecht, Μετάφραση : Μάριος Πλωρίτης














"Δεν έχει νόημα να ξαναπάω στο χθες,

 επειδή ήμουν διαφορετικός άνθρωπος τότε." 

 Lewis Carroll / H Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων









Philippe Hiquily







Τότε, για πρώτη φορά,

συνειδητοποιήσαμε ότι η γλώσσα μας δεν έχει λέξεις

 για να εκφράσει αυτή την ύβρι,

 την εκμηδένιση του ανθρώπου. 

Σαν προικισμένοι με την ενορατική ικανότητα των προφητών

 είδαμε την πραγματικότητα: 

είμασταν στον πάτο. 


Levi Primo / Αν αυτό είναι ο άνθρωπος














"Όταν γυρίσω 

θα γυρίσω με τα ρούχα και τ' όνομα ενός άλλου. 

 Kανείς δε θα με γνωρίσει.

Kι αν δε θα με γνωρίσεις και πεις 

 «Δεν είσαι εσύ»,

 θα σου δώσω σημάδια, να πιστέψεις.

 Tη λεμονιά στον κήπο σου. 

Tο ακρινό παράθυρο που μπάζει το φεγγάρι.

 Kι ακόμα, σημάδια του κορμιού και της αγάπης. 

 Kι όταν ανεβούμε τρέμοντας στο παλιό δωμάτιο,

 ανάμεσα σ' ένα αγκάλιασμα κι ένα άλλο, 

 ανάμεσα σ' ένα κάλεσμα κι ένα άλλο,

 θα σου διηγούμαι το «ταξίδι» όλη νύχτα 

 κι όλες τις νύχτες που θα 'ρθουν. 

Aνάμεσα σ' ένα αγκάλιασμα κι ένα άλλο,

 ανάμεσα σ' ένα κάλεσμα κι ένα άλλο, 

 όλη την ανθρώπινη περιπέτεια,

 την περιπέτεια που ποτέ δεν τελειώνει..." 


Μονόλογος στο τελευταίο πλάνο της ταiνίας
 "Το βλέμμα του Οδυσσέα"






Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2016








"καλό μου θήραμα,

 πες μου, σε παρακαλώ

 τι’ ναι προτιμότερο από τα δύο;

να σε κυνηγάνε 

ενώ έχει απαγορευτεί το κυνήγι;

ή να σε κυνηγάνε

ενώ επιτρέπεται;"

Από τη συλλογή «Κλέφτικο» του  Γιώργου Πρεβεδουράκη, 
εκδόσεις Πανοπτικόν, 2013














Φαντάστηκα τη ζωή χωρίς φόβο

 και 

τρόμαξα

Άγγελος Ευθυμιάδης















Μέσ᾿ στὴν ὁρμὴ τῆς ἐρημιᾶς

 γινόμαστε διάφανοι.

 Νίκος Καροῦζος








Χρήστος Μπόκορος






Ο χρόνος είναι γενικός.

 Δεν μπορούμε να εντοπίζουμε τα οράματα.

 Δεν μπορούμε να μοιράζουμε αστραπές 

 απ’ τα κλωστήρια τ’ ουρανού με δόσεις. 

 Ένα σκαθάρι το στοχαζόμαστε απέριττα 

 η πιο μεγάλη ώρα της ζωής υπάρχει σαν τις άλλες.

 Δεν πάει μια βδομάδα που έβλεπα δυο μουλάρια στην ύπαιθρο

 να ξεραίνουν το θάνατο στη ράχη τους. 

 Ο χρόνος είναι κοροϊδευτικός.

 Είναι αμέτοχος σαν τα περίπτερα στην κίνηση. 


 Από την ποιητική συλλογή «Πενθήματα» (1969).


Και έτσι η ζωή συνεχίζεται...













...

Οι μέρες που αφήνουμε στο πέρασμά μας

 κατά μήκος του παλιού φράχτη

 σαν αποφόρια τις βρίσκουν 

τα παιδιά εκεί που παίζουν 

σαν άπνοιες· 

σαν παράξενα δώρα της λήθης

 που επιστρέφουν από την πίσω πόρτα 

πάλι μέσα στο μυστήριο.


 (Από το ποίημα Τα Δώρα της Λήθης του Μανόλη Πρατικάκη)

Και έτσι η ζωή συνεχίζεται...