Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2016








"Όταν γυρίσω 

θα γυρίσω με τα ρούχα και τ' όνομα ενός άλλου. 

 Kανείς δε θα με γνωρίσει.

Kι αν δε θα με γνωρίσεις και πεις 

 «Δεν είσαι εσύ»,

 θα σου δώσω σημάδια, να πιστέψεις.

 Tη λεμονιά στον κήπο σου. 

Tο ακρινό παράθυρο που μπάζει το φεγγάρι.

 Kι ακόμα, σημάδια του κορμιού και της αγάπης. 

 Kι όταν ανεβούμε τρέμοντας στο παλιό δωμάτιο,

 ανάμεσα σ' ένα αγκάλιασμα κι ένα άλλο, 

 ανάμεσα σ' ένα κάλεσμα κι ένα άλλο,

 θα σου διηγούμαι το «ταξίδι» όλη νύχτα 

 κι όλες τις νύχτες που θα 'ρθουν. 

Aνάμεσα σ' ένα αγκάλιασμα κι ένα άλλο,

 ανάμεσα σ' ένα κάλεσμα κι ένα άλλο, 

 όλη την ανθρώπινη περιπέτεια,

 την περιπέτεια που ποτέ δεν τελειώνει..." 


Μονόλογος στο τελευταίο πλάνο της ταiνίας
 "Το βλέμμα του Οδυσσέα"




Posted by at

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)