Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2016




ΣΥΜΠΟΣΙΟΝ

 ΤΟΥ ΧΑΙΡΕΤΑ ΜΑΣ ΤΟΝ ΠΛΑΤΩΝΑ


"Οι μεταλλωρύχοι έχασαν την ταξική τους συνείδηση.

 Διότι, 

  η αναφανδόν ετερομοίωη του πραγματικού, 

εν τω όντι,  συμπαντικού κενού,

 που διαθλά τις απολήξεις μιας αντανάκλασης του επέκεινα,

 δημιουργεί εκείνες τις συνθήκες τις ικανές 

ώστε να γίνει εφικτός ο ετεροπροσδιορισμός 

 της υπάρχουσας διαφυγής του 

αφού μπροστά στις θεμελιώδεις διαδικασίες το ενιαυτού 

...και κάποιου άλλου ...

που τώρα δεν θυμάμαι ...

 δεν ήταν συγγενείς μας

 για να έχουν ταξική συνείδηση

 και έτσι να διοριστούν".






Posted by at

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)