Το τελευταίο μου Ποίημα

Ας είμαστε ρεαλισταί τι κι' αν είμαστε ερασταί

"ΕΓΩ

Θα σπάσω κούπες

 για τα λόγια πούπες

Τα έχω κάνει ρόιδο

το κορόιδο

Και εσύ τρως πορτοκάλι

κοιτάς τα κάλη

Αλλά σοφά με παράτησε η έτσι

δεν ήξερα να κάνω κοκορέτσι

Με είχες κάτσε-σήκω

τώρα ποτίζω τον φίκο

Από την απελπισία στη μπανιέρα

τρώω γραβιέρα

Θυμάσαι που σου έγραφα στίχους

στους άυλους τοίχους;

Τώρα νεότερο ουδέν

εσύ-εγώ ένα μηδέν.

ΑΥΤΗ

Ήμουν

 ΓΥΝΑΙΚΑ

Μ' έφαγες

ΥΝΑΙΚΑ

ΝΑΙΚΑ

ΑΙΚΑ

με έκανες

ΙΚΑ"

Κ.Ε

Επίτιμος Διδάκτωρ Ποίησης

(Αφιερωμένο στον νέο συνάδελφο

Επίτιμο Διδάκτορα Πολιτικής Οικονομίας)