Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2016







"Σ’ αγαπώ

όχι μόνο γι’ αυτό που είσαι,

 αλλά και γι’ αυτό που είμαι εγώ

όταν είσαι μαζί μου."

Roy Croft


I love you, 

Not only for what you are,

 But for what I am

When I am with you. 

 I love you,

 Not only for what 

You have made of yourself, 

But for what

 You are making of me. 

I love you 

For the part of me 

That you bring out; 

I love you 

For putting your hand

 Into my heaped-up heart 

And passing over

 All the foolish, weak things

 That you can’t help 

Dimly seeing there, 

And for drawing out

 Into the light 

All the beautiful belongings 

That no one else had looked

 Quite far enough to find. 

 I love you because you 

Are helping me to make 

Of the lumber of my life

 Not a tavern 

But a temple;

Out of the works

 Of my every day 

Not a reproach 

But a song.

 I love you 

Because you have done 

More than any creed 

Could have done 

To make me good 

And more than any fate 

Could have done 

To make me happy. 

You have done it 

Without a touch, 

Without a word, 

Without a sign. 

You have done it

 By being yourself.

 Perhaps that is what

Being a friend means, 

After all.





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου