"Πότε θα ξαναμιλήσεις;

Είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μας. 

Σπέρνουνται γεννιούνται σαν τα βρέφη

 ριζώνουν θρέφουνται με το αίμα. 

Όπως τα πεύκα κρατούνε τη μορφή του αγέρα

 ενώ ο αγέρας έφυγε, δεν είναι εκεί

 το ίδιο τα λόγια φυλάγουν τη μορφή του ανθρώπου

 κι ο άνθρωπος έφυγε, 

δεν είναι εκεί.

 Ίσως γυρεύουν να μιλήσουν τ’ άστρα 

που πάτησαν την τόση γύμνια σου μια νύχτα

 ο Κύκνος ο Τοξότης ο Σκορπιός ίσως εκείνα. 

Αλλά πού θά είσαι

 τη στιγμή που θά ’ρθει εδώ σ’ αυτό το θέατρο το φως;"

 Γιώργος Σεφέρης / Τρία Κρυφά Ποιήματα: Επί σκηνής