Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2016







 "Κι έτσι η ανθρωπότητά μου ξεκινά μ' εμένα. Επιπλέον, καθείς μας οφείλει να σκεφτεί ότι ―εκτός από απόγονος κάποιων παππούδων και δεξαμενή ή κοίτη εντός της οποίας πολλά και διαφορετικά ύδατα συγκεντρώθηκαν και ρέουν μαζί― ένας άνθρωπος είναι επίσης κι ο πρόγονος κι ο προπάτορας των εγγονιών κάποιου, κι η πηγή από την οποία θα ξεχυθούν όλα τα ρυάκια και τα ποτάμια του μέλλοντος. Πρέπει να στρέψουμε περισσότερο την προσοχή μας στο να είμαστε οι πατέρες του μέλλοντός μας παρά να είμαστε οι γιοί του παρελθόντος μας· και σε κάθε περίπτωση στο γεγονός ότι είμαστε κόμποι όπου επικεντρώνονται όλες οι δύναμεις αυτού που υπήρξε, ακτινοβολώντας προς αυτό που πρόκειται να υπάρξει. Και όσον αφορά τη γενεαλογία, όλοι είμαστε εγγόνια εκθρονισμένων βασιλέων."
Miguel de Unamuno / Η ζωή του Δον Κιχώτη και του Σάντσο






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου