Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Τρίτη 21 Νοεμβρίου 2017




"Δέξου ετούτο το φιλί στο μέτωπό σου! 

Και τώρα που χωρίζουμε,

 Άφησε να σου πω ότι οι μέρες μου εκύλησαν μέσα στ΄ όνειρο.

 Είναι αλήθεια, όπως το λεγες΄ 

Αν, όμως, η ελπίδα πέταξε μες σε μια νύχτα ή μια μέρα,

 μες σ΄ ένα όραμα ή μες στο τίποτα,

 είναι γι΄ αυτό λιγότερο χαμένη; 

Όλα όσα βλέπουμε ή ό, τι φαινόμαστε

 όνειρο είναι μέσα σε όνειρο. 

Στέκομαι ανάμεσα στο βογγητό μιας θαλασσοδαρμένης ακτής, 

και μες στα χέρια μου κρατώ κόκκους χρυσούς της άμμου.

 Πόσοι λίγοι! 

Κι όμως πως γλιστράνε από τα δάχτυλά μου και βαθιά πάνε, 

καθώς θρηνώ-καθώς θρηνώ!

 Θεέ μου! 

μήπως θα μπορούσα μέσα στο χέρι πιο σφιχτά να τους κρατούσα;

 Θεέ μου! 

πως θα κατορθώσω μόνο ένα απ΄ το ανήλεο κύμα να γλιτώσω; 

Όλα όσα βλέπουμε ή ό, τι φαινόμαστε

 όνειρο είναι μονάχα μέσα σε όνειρο;"

Edgar Allan Poe / Όνειρο μέσα σ’ όνειρο



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου