Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Τετάρτη 22 Νοεμβρίου 2017



Ράγιζε η καρδιά μου όταν άκουγα  ότι

ο κυρ-Θάνος πέθανε  παραπονεμένος,

γιατί 

 "τελευταία πέρναγε φτώχειες ο καημένος

 κι είχε βάλει ενέχυρο και τον μπαγλαμά. 

 Τον μπαγλαμά, τ’ αδέρφι του που τού `φτιαχνε το κέφι του 

ενέχυρο τον έδωσε και ο κυρ Θάνος έσβησε.

 Κάποιος αν του πλήρωνε κάτι λίγα χρέη θα `χε τ’ οργανάκι του,

 θα `ταν στη ζωή."

Ράγιζε η καρδιά μου να ακούω να λέει η χήρα:

Ο Θάνος μου έφυγε παραπονεμένος.

Σήμερα ραγίζει πιο πολύ.

 Αν ζούσε σήμερα

θα έπαιρνε ο κυρ-Θάνος

   το Κοινωνικό Βοήθημα του Αλέξη,

θα έπαιρνε τον μπαγλαμά του

 που τον είχε δώσει ενέχυρο

και δεν θα έφευγε παραπονεμένος,

 Θα 'ταν στη ζωή.


Posted by at

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)