Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Τετάρτη 6 Δεκεμβρίου 2017


"Οι λέξεις έχουν τη δική τους ζωή.

Οι λέξεις έχουν ζωή."

Samuel Barclay Beckett  / Ευτυχισμένες μέρες


Ναι, το έχω ξαναπεί

κι όσο οι λέξεις θα με αφήνουν 

ακόμα να μιλώ, θα το υπενθυμίζω 

φωναχτά ότι οι λέξεις φταίνε 

 αν όχι για όλα 

 πάντως για τ’ αξεπέραστα 

σκέψου τη λέξη "φεύγω" 

πόσα "θα μείνω" γκρέμισε 

 και πόσα άλλα στοίχειωσαν 

από τις λέξεις ξεχασμένα. 

Ένοχες λέξεις δεν το συζητώ 

 ας μην επαναφέρω 

 τι αδικοχαμένα πήγανε εξαιτίας τους 

χιλιάδες "σ’ αγαπώ" 

τι λίγα που σωθήκανε σε μια φωτογραφία."

Κική Δημουλά


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου