Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Τρίτη 6 Μαρτίου 2018



"Ξεχασιάρα σαν τη ζωή μνημονική σαν το θάνατο"

 Άννα Αχμάτοβα 

Μετάφραση: ‎Δημήτρης Τριανταφυλλίδης‎ / Περιοδικό Στέπα


"..δεν τα κατάφερα ποτέ να μείνω θεατής, 

 για κάποιο λόγο πάντα εισερχόμουν

  στις πλέον απαγορευμένες ζώνες της ουσίας..."

 Άννα Αχμάτοβα


 "Και τον χρόνο έδιωξα, και τον χώρο έδιωξα. 

Κι όλα τα είδα μέσα απ’ τη νύχτα τη λευκή– 

Και τον νάρκισσο στο κρυστάλλινο βάζο στο τραπέζι σου, 

Και του τσιγάρου τον γαλαζωπό καπνό.

 Κι εκείνος ο καθρέφτης όπου, σαν το καθάριο το νερό,

 Θα μπορούσες να καθρεφτιστείς.

 Και τον χρόνο έδιωξα και τον χώρο έδιωξα. 

Μόνο που εσύ να με βοηθήσεις δεν μπορείς..."

Άννα Αχμάτοβα / Στον ξύπνιο

 Μετάφραση: Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης


Posted by at

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)