Έχουμε  και εμείς  τέτοιους γλάρους,
έναν τέτοιον αποχαιρετήσαμε χθες...

"...Εκτός από το πήγαινε-έλα πίσω από τα καΐκια, υπάρχει και κάποια άλλη αιτία για να ζούμε. Μπορούμε να απαλλαγούμε από την αμάθεια, να γίνουμε πλάσματα έξυπνα, ικανά και αριστοκρατικά. Μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι. Μπορούμε να μάθουμε ακόμα και να πετάμε... "

"Δεν θέλω τιμές. Δεν επιθυμώ να γίνω αρχηγός. Θέλω μόνο να μοιραστώ ότι ανακάλυψα, να δείξω τους ορίζοντες που απλώνονται μπροστά μας..." 

"Καθώς οι μέρες περνούσαν, ο Ιωνάθαν πρόσεξε πως συχνά η σκέψη του πήγαινε πίσω στη Γη απ΄ όπου είχε έρθει. Αν γνώριζε όταν βρίσκονταν εκεί, ένα δέκατο μόλις, ένα εκατοστό έστω, απ' όσα γνώριζε εδώ, πόσο περισσότερο νόημα θα 'χε η ζωή. Στάθηκε στην άμμο κι άρχισε ν' αναρωτιέται μήπως υπήρχε κανένας γλάρος εκεί κάτω, που ίσως αγωνιζόταν να ξεφύγει απ΄ τους φραγμούς, να δει το νόημα της πτήσης πέρα απ' τον απλό τρόπο μετακίνησης για να βουτήξει ένα ξεροκόμματο από μια βάρκα με κουπιά. Ίσως μάλιστα να υπήρχε κάποιος που θα τον είχαν κυρήξει Απόβλητο, αν είχε πει κατάμουτρα στο Σμήνος την αλήθεια. Κι όσο ο Ιωνάθαν συνέχιζε να ασκείται στα μαθήματά του, της καλοσύνης, κι όσο δούλευε για να μάθει την φύση της αγάπης, όλο και περισσότερο ήθελε να γυρίσει πίσω στη Γη. Γιατί, παρόλο το μοναχικό του παρελθόν, ο Ιωνάθαν Γλάρος ήταν γεννημένος να γίνει εκπαιδευτής, κι ο δικός του τρόπος να δείξει την αγάπη, ήταν να δίνει κάτι απ' την αλήθεια που είχε ανακαλύψει, σ' ένα γλάρο που αναγητούσε μόνο να του δοθεί η ευκαιρία να δει μόνος του την αλήθεια. Ο Σάλλιβαν, με πείρα τώρα σε πτήσεις με ταχύτητα σκέψης και που βοηθούσε τους άλλους να μάθουν, παρέμεινε σκεφτικός.

"Ίων, ήσουν Απόβλητος μια φορά. Γιατί πιστεύεις πως ένας απ΄τους γλάρους του καιρού σου θα σ΄ ακούσει τώρα; Ξέρεις την παροιμία κι είναι αληθινή: "Βλέπει μακρύτερα κείνος ο γλάρος που πετάει ψηλότερα." Οι γλάροι απ΄ όπου έρχεσαι, στέκονται πάνω στο χώμα, και κρώζουν και τσακώνονται μεταξύ τους. Βρίσκονται χίλια μίλια μακριά απ' τον παράδεισο, και λες πως θέλεις να τους δείξεις τον παράδεισο από κει που στέκονται! Ίων, δεν μπορούν να δουν ούτε τις άκρες απ΄ τις φτερούγες τους! Μείνε 'δω. Βοήθησε τους νέους γλάρους εδώ, αυτούς που βρίσκονται αρκετά ψηλά για να καταλάβουν τι έχεις να τους πεις." 

"...το να βρούμε αυτό που θα θέλαμε να κάνουμε περισσότερο από κάθε άλλο πράγμα στη ζωή μας και να τραβήξουμε προς τα εκεί με θάρρος, ακλόνητη αποφασιστικότητα και επιμονή, είναι ο δρόμος όλων εκείνων που τολμούν να ζουν ευτυχισμένοι. Ως αντάλλαγμα για αυτή την προσπάθεια μας θα μας περιφρονήσουν, θα μας χλευάσουν και θα μας εξοστρακίσουν από τον κύκλο τους οι φίλοι και οι συγγενείς. Αν επιμείνουμε όμως, αν αντέξουμε τη μοναξιά μας και μείνουμε αφοσιωμένοι σε αυτό που με τόση αγάπη αποφασίσαμε να κάνουμε, τότε θα ανακαλύψουμε ότι έχουμε καινούριους φίλους και καινούριους συγγενείς, οι οποίοι ήδη συμμερίζονται τις αξίες και τα ιδανικά που έχουμε επιλέξει, κι ότι μαζί τους θα πετάξουμε πολύ πιο μακριά και πιο ψηλά από όσο μπορούμε να ονειρευτούμε...” 

Richard Bach / Ο γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον