"Ρόδα της Δαμασκός, λευκά ρόδα, πορφύρες ρόδα,

 πού είναι τα μύρα, τα θαμπωτικά τα πέταλά σας;

 Και τα χιμαιρικά σας τα φτερά και τα τραγούδια, 

πουλιά του θρύλου, ρόδινα πουλιά, πουλιά γαλάζια; 

 Ω χιόνια του παλιού καιρού! οι παιάνες σας φαμφάρες!

 Για πάντα καταλύθηκαν τέλη κι αρχές γεννήτρες,

 κι αυγή, ουδέ μεταψύχωση ξανά γραφτή δεν είναι:

 ω βάλσαμα ακριβά, και αλησμοβότανα και φίλτρα! 

 Έσπασαν τ’ αναφτέριασμα οι κακότεχνες παγίδες. 

Με τη σαΐτα ανάμεσα στα κέρατα, τα λάφια,

 στις σπαραχτές των βούκινων κραυγές, τα λάφια εφύγαν. 

 Κι είμαστε στης Πεντάμορφης το δάσος, που, για πάντα,

άλυτος κι εφτασφράγιστος την περιζώνει ο ύπνος...

 Τυφλού ερημόπυργου, κλειστού, θαρρείς κι εμοιάσαμε ίσκιοι."

Jean Moréas /  Μετάφραση: Τέλλος Άγρας