ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΕΡΩΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ

"Οξύβοα κουνούπια, αναίσχυντα, που το αίμα μας ρουφάτε,

διπτέρυγα της νύχτας κνώδαλα, ζητώ μια χάρη:

τη Ζηνοφίλα αφήστε ήσυχη μια στάλα ύπνο να πάρει

και ιδού, σπεύστε, κατασπαράξτε τα δικά μου μέλη.

Αλλά τι μάταια φλυαρώ; Αφού και τα ανάλγητα θηρία

τέρπονται με το δέρμα της το τρυφερό σαν μέλι.

Μόνο αγγίξτε την, σιχαμερά ζωύφια, αν τολμάτε:

Θα νιώστε των ζηλότυπων χεριών μου τη μανία.

Κουνούπι, πέταξε, ταχύς αγγελιαφόρος, κι ακουμπώντας

στο αυτί της Ζηνοφίλας τρυφερά ψιθύρισέ της:

“Άγρυπνος σε προσμένει κι εσύ, την αγάπη του ξεχνώντας,

κοιμάσαι.” Εμπρός, φιλόμουσε, πέτα και μίλησέ της

σιγά, μονάχα τον ομόκλινό της μην ξυπνήσεις

και την οδυνηρή ζηλοτυπία του ερεθίσεις.

Κι αν τη μικρή μού φέρεις, με δορά λέοντος θα σε στέψω,

κουνούπι, και να φέρεις ρόπαλο θα σου επιτρέψω."

Νίκος Χ. Χουρμουζιάδης / Δύο επιγράμματα προς κώνωπες