... Ήξερα ότι το καλό και το κακό είναι θέμα συνήθειας, ότι το προσωρινό επεκτείνεται, ότι τα εξωτερικά πράγματα εισχωρούν μέσα, και ότι η μάσκα, μακροπρόθεσμα, γίνεται το πρόσωπο.

 Marguerite Yourcenar / Απομνημονεύματα του Adrian 

*

"Η αθωότητα, η καλοσύνη και η αγιότητα δεν είναι ανθρώπινα κατορθώματα, είμαι απόλυτα πεπεισμένος για αυτό. Είναι καρπός της χάριτος. Δεν μπορεί κανείς να πει θα γίνω αθώος, καλός ή άγιος, όπως λέει θα γίνω γιατρός, μουσικός ή ζωγράφος. Αν είναι να του δοθεί, θα του δοθεί. Υπό έναν όρο, την παραίτηση από κάθε υπόνοια ισχύος, την απογύμνωση. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι ευλογία για τους άλλους, είναι όμως ταυτόχρονα και απειλή. Ο άγιος απειλεί γιατί ανατρέπει τα κριτήρια, τις ιεραρχήσεις, τα φέρνει όλα πάνω κάτω. Η αγιότητα είναι αντικοινωνική. Σκέψου να χαστουκίσεις οργισμένος έναν άνθρωπο στον δρόμο και εκείνος να σου γυρίσει ήρεμα και το άλλο μάγουλο. Αυτό το ευαγγελικό, που και συ τιμάς με έναν τόνο περιπάθειας στη φωνή, αν σου συμβεί πραγματικά στη ζωή, θα σε τρελάνει, θα σε βγάλει από τα ρούχα σου. Σε τούτο τον κόσμο της δύναμης, την αποτελεσματικότητας και της επιτυχίας είναι πολύ κακό παράδειγμα ένας άγιος άνθρωπος. Η επαφή με τον άνθρωπο της αγιότητας είναι απειλητική, γιατί φανερώνει ποιος τελικά είσαι εσύ." 

Σταύρος Ζουμπουλάκης / Η αδερφή μου / Εκδόσεις Πόλις