Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Σάββατο 20 Μαρτίου 2021
... η άνοιξη των απουσιών...

"Φύγε 

 Το κορμί σου είναι πολύ υπαρχτό

 Τούτη η μουσική που γλιστράει απʼ τα χέρια σου 

 κι ανακατεύεται με τη θερμή σου ανάσα 

 Μου αρκεί να γεύομαι της απουσίας σου την αίσθηση

 μου αρκεί να γεύομαι του ιδεατού σου κόσμου την αφή 

 Μου αρκεί να γεύομαι την αέναη προσδοκία"

 *

"Ν' αφήνεσαι ράθυμα στο ρεύμα της θάλασσας, να λιμνάζεις 

σε τόπους που πρόσκαιρα αγάπησες ή ν' αναλώνεσαι 

 διαγνώνοντας άσκοπα αθεράπευτες περιπτώσεις

 Να προσμένεις μιαν άνοιξη πως τάχα πλησιάζει

με τη νωχέλεια ηλιόλουστης μέρας που ξάφνου ναυάγησε 

μες στις κατάφωτες παραθαλάσσιες κωμοπόλεις

 Να 'σαι κατάμονος κι όμως κρυμμένος σε χίλιες καρδιές 

να περάσεις στο αίμα αυτών που σ' αγκάλιασαν πρόσκαιρα 

να πληθαίνεις" 

Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου
Posted by at

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)