Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου 2019



"Είτε το θέλουμε είτε όχι

 Έχουμε μόνο τρεις εναλλακτικές:

Το χτες, το παρόν και το αύριο.


 Και ούτε καν τρεις

Γιατί όπως λέει ο φιλόσοφος

Το χτες είναι χτες

Μας ανήκει μονάχα σαν ανάμνηση:

Από το τριαντάφυλλο που ξεφυλλίστηκε

Δεν μπορείς να του πάρεις άλλο πέταλο.


Τα χαρτιά για να παίξουμε είναι μονάχα δυο:

Το παρόν και η μέρα η αυριανή.

Και ούτε καν δυο

Γιατί είναι γεγονός καλά καθορισμένο

Πως το παρόν δεν υπάρχει

Παρά στο μέτρο που γίνεται παρελθόν

 και ήδη πέρασε…

όπως η νιότη.


 Εν περιλήψει

Μόνο μας απομένει το αύριο:

Υψώνω κι εγώ το ποτήρι μου

Γι αυτή τη μέρα που ποτέ δε φτάνει


 Μα που είναι το μοναδικό

απ’ όλα που στ’ αλήθεια διαθέτουμε."


 Νικάνορ Πάρρα / Τελευταία πρόποση 

 Μετάφραση: Βασίλης Λαλιώτης / Bibliotheque


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου