Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2019



 "Η ομορφιά των γυναικών που άλλαξαν τη ζωή μας

 βαθύτερα κι από εκατό επαναστάσεις

 δεν χάνεται, δεν σβήνει με τα χρόνια

 όσο κι αν φθείρονται οι φυσιογνωμίες

 όσο κι αν αλλοιώνονται τα σώματα. 

Μένει στις επιθυμίες που κάποτε προκάλεσαν

 στα λόγια που έφτασαν έστω αργά

 στην εξερεύνηση δίχως ασφάλεια της σάρκας

 στα δράματα που δεν έγιναν δημόσια

 στα καθρεφτίσματα χωρισμών, στις ολικές ταυτίσεις. 

Η ομορφιά των γυναικών που αλλάζουν τη ζωή

 μένει στα ποιήματα που γράφτηκαν γι` αυτές

 ρόδα αειθαλή αναδίδοντας το ίδιο άρωμα τους 

ρόδα αειθαλή, όπως αιώνες τώρα λένε οι ποιητές." 

 Τίτος Πατρίκιος / Ρόδα αειθαλή


Posted by at

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)